iğneciyan ve atatürk.
mustafa kemal’in dostları arasında iğneciyan adında bir de ermeni vatandaş vardı. zengin bir kişidir. sık sık mustafa kemal’i şişli’deki evinde ziyaret etmekte ve kendisine birçok yardımlarda bulunmaktadır.
mustafa kemal anadolu’ya geçtikten sonra bir ermeni örgütü ile ilgisi olduğu iddiasıyla iğneciyan’ı tutuklayıp malta’ya sürüyorlar. tüm servetine el konuluyor.
iğneciyan malta’dan döndükten sonra üzerinde bir elbisesinden başka hiçbir şeyi olmayan fakir bir kişi durumundadır. bir de kızı vardır. yedikule’de bir gecekonduya sığınmışlardır.
atatürk zaferi kazanmış, devlet başkanı olmuştur. devrimler için geceli gündüzlü çalışmaktadır.
atatürk 1927’de ilk kez istanbul'a gelmiştir. bu iğneciyan için iyi bir fırsattır. hem dostunu görmek, hem de uğradığı haksızlığı anlatmak için doğruca dolmabahçe sarayı’na gider. ilgili memura başvurur:
- ben, gazi hazretlerini görmek istiyorum.
- sen kimsin?
- ben iğneciyan... gazi'nin eski bir dostuyum, arkadaşıyım.
memur, iğneciyan’ı baştan aşağı süzer. kılık kıyafeti pek güven verici değildir. bir bahane uydurarak atlatır. birkaç kez daha başvurur, fakat sonuç alamaz.
bir gün de kızını alıp birlikte saraya giderler. o gün sarayın önünde olağanüstü bir hal vardır. motor sesleri, sağa sola koşturan insanlar. bu, gazi'nin bir geziye çıkacağına işarettir.
polisler ve muhafızlar oradan uzaklaşması için iğneciyan’a işaret ederler. o sırada gazi de saray’dan çıkmıştır. etrafındaki insan çemberi arasında otomobiline doğru ilerlemektedir.
o anda iğneciyan’ın kızı fırlayarak insan çemberini yarıp gazi'nin karşısına sokulur. gazi sorar:
- kim bu kız?
kız cevap verir:
- ben iğneciyan’ın kızıyım.
- nerede baban?
- dışarıda bekliyor, sokmuyorlar...
gazi hemen emir verir. iğneciyan’ı huzuruna alırlar. iki dost özlem içinde kucaklaşırlar. iğneciyan başından geçenleri anlatır. gazi'nin gözleri dolu dolu olur. emir verir. gerekli soruşturma yapılır. iğneciyan’ın haklı olduğu anlaşılır ve alınan malları geri verilir.
yıl 1938... kasımın 12’si... atatürk’ün acı kaybına dayanamayan iğneciyan üzüntüsünden ölür.