afşar timuçin şiirleri listesi

yürürlükte hava su ateş toprak
yürürlükte irili ufaklı atomlar
çürümüş sanıların karşısında
bu arada yalnızlık sürümden kazanıyor
uydurma aşkların yanı başında

kuş uçmuyor korku ormanlarında
sıkıntı denilen timsah uyanık
erdemi ve inancı savunuyor kendince
belki güler geçersin belki de
gülmeyi bile düşünmezsin
anlatmazsın bile birilerine
o kadar çıplak

oh olsun yalancı şairlere
kokuşmuş bilgelere oh olsun
gene sokaklar baskın
her iyide her doğruda her güzelde
kaçak evlerin sanrılı karanlığı
demek ki çoktan bitti
şimdi her yerde orada burada
eşsiz yağmurlar altında
bütün kara deniz ve gök haritalarında
zor ve sessiz bir çocukluktan kalma
serseri şair ruhum geçerlidir
geçerlidir dayattığım her özlem
istanbul'un bütün sokaklarında

şimdi belki benim gibi ölesiye yalnızsındır
uçan kuşları gözlemektesindir tek başına
çamların yeşiline dalmış gitmiştir gözlerin
radyo dinliyorsundur ya da susarak
bir kitabı okumaya çalışıyorsundur kim bilir

sonsuz güzellikte bir aşk düşünüyor olabilirsin
belki de anılarını deşiyorsun bir olmazı
bir açmazı derinden derine kurcalar gibi
bir kahve içmeyi bir elma yemeyi kurarak
saatine bakıyor olabilirsin uykulu gözlerle
çocukların oyununa dalmış gitmiş olabilirsin

mahpus gibi tutsak gibi belki köle gibi
yarını olmamak gibi bir duygu içindesindir
belki de kendini bağışlamıyorsundur
benim hiç bilmediğim bir şeylerden ötürü
kırık trenler gibi öylece kalakalmışsındır
kalkıp gidip çekirdek almayı düşünüyorsundur
ya da uyumak istiyorsundur her şeyi unutmak için
belki sen de benim gibi ölesiye yalnızsındır

yorgun bir günden kalan
avuçların uyudu avucumda
saçların yüzümde omzumda
bana neler anlattı

yüreğinin atışlarını duydum
içimde içimin derininde
yol bitmesin istedim uzasın
alabildiğine dalsın karanlığa

beklediğimiz oldu çatıldı
iki cana bir beden
ya da bir başka deyişle var oldu
bir bedende iki can

bir iki silkindi deniz uzakta
ay ikimize el salladı
irili ufaklı bütün yıldızlar
işık yolladı sevincimize

ne olup bittiğini
bizi görenler anlayamadı
aşkın benzersiz güzelliğinde
zaten kimse anlayamaz kimseyi

açıklara çıkalım boğulmamak için
günün kuytu yerleri şimdi harap
içimizde bir ezgi inceden inceye
bizi kendimize bağlarken akşam olur
karanlığı gümüş rengine boyar mehtap

oturup uzun uzun konuşsaydık
sevişmek nasıl olsa gene olur iyi kötü
bir ıhlamur sıcaklığı yayılırken odamıza
her şeyi ince ince düşünseydik
ölümü kırgınlığı inceliği en başta
bütün eksiklerimize gülüp geçerek

belki de boşa geçti onca zaman
bu da bir tür geçip gitme duygusudur
ne güzel olurdu yeniden başlasak
ne yapsan en başa dönülemiyor
ne yapıp yapıp dalı unutmalı
rüzgarla yere düşen sarı yaprak

bir seferden döneriz seninle bazı akşamlar
gün bulutları açık mora boyadıktan az sonra
bile bile karanlığın bizi kalın örtülerle örteceğini
son ışıklara dalarız koşa koşa gene de
sürgününüm izini sürerim her yerde seve seve
alaca karanlıkta hem özlemin hem öksüzün olmak için
kapanmaya hazırımdır kat kat kendi üstüme

yağmurdan güneşten poyrazdan uzun yollardan
biz şimdi gurbetimize çıkıyoruz vakit tamam
çanlarla türkülerle davullarla ayrılmak uzak bize
yüzüme vuran sıcaklığınla çocuk dudaklarınla
sen giderken ellerimde ellerinden ayrılmanın öfkesi
varlığında yeniden kurulur eksiksiz bir sıla

seni her düşünmemde benzersiz bir yurt özlemi
bana düşen gelişini aralıksız beklemek
beklerken bakışında eriyip gitmek yavaşça
beklerken sonsuz bir ormanı yürümek saçlarında
benim tutkum ölümüm serüvenim bu işte

gölgem ol ve beni izle
kimselerin bilmediği yerlere
-ne güzeldir ıslak kıyılar şimdi-
gülerek gidelim seninle

ben senin gölgen olayım
durarak koşarak hep arkanda
görülmedik yerlere savrulayım
her çekip gidişinde
ben hep senin yanında

ayaklarının izi
çorabının alacalı yeşili
kafandaki düşünce
yüreğindeki kara sevda
düşlerindeki uzaklar özlemi
kim derlerse beni göster çekinme

hırçın uzak denizlere
açılmak istediğinde
bilerek isteyerek güvenerek
her zaman beni bağla yedeğine