türkçe şiirlerde kullanılan edebiyat terimleri listesi

1. mısra: şiirin her bir satırına verilen isim.
2. kıta: birkaç mısradan oluşan şiirin bölümlerine denir. aynı ölçü ve kafiyeye sahip mısralar grubu.
3. beyit: iki mısradan oluşan şiir bölümü. genellikle divan edebiyatında görülür.
4. nazım birimi: şiirin temel yapı taşı, genellikle mısra veya dize olarak adlandırılır.
5. ölçü (hece ölçüsü, aruz ölçüsü): şiirdeki hece sayısını veya kalıbını belirleyen sistem.
6. kafiye: kelimelerin sonundaki ses benzerliği. mısralar arasında ahengi sağlar.
7. redif: kafiye diziliminde, kafiyeli kelimelerin sonundaki ek veya harflerin tekrarı.
8. aliterasyon: aynı harf veya sesin kelimelerin başında tekrar edilmesiyle oluşan ses benzerliği.
9. asonans: kelimelerin içinde veya sonunda aynı ünlü harflerin tekrar edilmesi.
10. tezat: birbirine zıt anlamlı kelimelerin veya düşüncelerin yan yana getirilmesi.
11. majaz (mecaz): bir kelimenin gerçek anlamının dışında, mecazi anlamda kullanılması.
12. istiare: bir nesnenin adının başka bir nesne için kullanılması (tam benzetme).
13. kinaye: hem gerçek hem de mecazi anlamda kullanılabilecek ifadeler.
14. temsil: bir düşüncenin somut nesnelerle ifade edilmesi.
15. sembole: genellikle soyut bir kavramı temsil eden somut nesne veya işaret.
16. ironi (ironi): söylenenin tersinin kastedildiği, alaylı bir anlatım şekli.
17. hiperbol: abartma sanatı. bir durumu olduğundan daha büyük veya daha küçük gösterme.
18. paradoks: ilk bakışta çelişkili görünen ancak daha derin bir gerçeği ifade eden ifadeler.