atlantis hakkında bilgiler listesi

11,000 sene önce büyük bir uygarlık var mıydı? bu uygarlık hemen hemen hiç iz bırakmadan yok oldu mu? böyle bir olay şüphesiz insan belleğinde derin bir iz bırakırdı. felaketten kurtulanlar çocuklarına o korkunç günleri anımsatırdı, onlarda aynı şekilde çocuklarına anlatırlardı. atlantis öyküsünün kalıntılarını dünyanın her tarafında görmekteyiz. kimi yerlerde avalon, asgard, aztlan, aden gibi kayıp ülkeler öykülerde, efsanelerde yer alır, kimi yerlerde doğrudan doğruya tufan anlatılır. ancak efsaneler kendi başlarına yeterli değildir. bunları destekleyecek bilimsel kanıtlar da gereklidir. gerçi bu yazıyı yaklaşık on yıl önce yazdık ve bu arada bu yazıda bulunmayan çok ilginç yeni kanıtlar ortaya çıkmıştır. vakit bulursak ileride bunları da ilave ederek revizyona tabi tutarız.

platon atlantis'te sıcak ve soğuk suların yerden fışkırdığını yazmıştı. bu olay volkanik bölgelerde olduğu gibi, atlantis dağlarının su üstünde kalmış tepeleri olduğu varsayılan azor adalarında da görülür. platon, atlantis'te kırmızı ve siyah taşlardan duvarlar inşa edildiğini yazmıştı, halen bu renklerde volkanik taşlar azor kıyılarında görülür. ayrıca insanların dünyanın yassı olduğunu ve denizin (atlas okyanus) dünyanın sonundan boşluğa aktığı inanıldığı bir devirde, amerika kıt'asının keşfinden 2000 bin yıl önce, platon açıkça amerikan kıt'alarının varlığını dile getiriyordu.

spoiler: devamını göster/gizle...

platon atlantis'in atların yurdu olduğunu ifade etmişti. binlerce sene evvel atların ilk soylarının amerika'da bulunduğunu ve sonradan bu kıt'adan yok olup asya'da varlığını sürdürdüğü bilinir. ayrıca, atlantis de fillerin bulunduğunu da yazmıştı. çeşitli kızıl derili medeniyetlerin kalıntılarında fil kabartma motifleri halen açıklanamamıştır. paleontologlar amerika'da mamut kemikleri ilkel insanların yontma taş silahları ile birlikte bulmuşlardır. ancak fillerin soyları, atlar gibi tufan sonrası bu kıt'alardan silinmişti. platon'un atlantis öyküsünde tarif ettiği kabuğu sert meyve hindistan cevizi olabilir, bu meyvede ancak adalarda yetişir.

mısırlı rahip "sonchis"in anlattığı gibi greklerin atalarının atlantis ile savaşmış olmaları belki de olanaksızdır. greklerin yunanistan'ı istila etmeleri m.ö. 1900 yıllarına rastlar. proto-grek pelasklar ise daha önceleri muhtemelen kafkasya'dan anadolu'ya ve akdeniz kıyılarına göç etmişlerdi. onlardan önceki yerliler konusunda fazla bir şey bilmiyoruz, ancak bunlar sonchis'in anlattığı topluluklar olabilir. ayrıca sonchis'in anlattığı gibi mısır'ın böyle bir felaketten sıyrılma olasılığı gözükmüyor. tanrıça athena'nın adı ise neith'in anagramıdır (harflerin yer değiştirmesi ile çıkan farklı sözcük).

platon'un öyküsü açısından diğer ilginç bir izlenim, atlas okyanus'un kıyılarında çok eski yerleşim ve uygarlık bölgeleri oluşudur. kuzey amerika'daki yapıtlara ve peru'da nazca yapıtlarına benzer esrarengiz yapıtları buralarda görmek mümkündür. son zamanlarda yapılan bir araştırmaya göre, bu kıyılardaki megalit (büyük taş) yapıtlar, sanıldığından çok daha eskidir.

20-30 bin sene evvel oralarda yerleşmiş olan aurignak adamı, taş devrin en güzel mağara resim örneklerini fransa ve ispanya'da bırakmıştır. kromanyon adam ölülerini yüzleri batıya çevrili gömerlerdi. eski mısırlıların "ölüler diyarı" amenti, batıda bulunmuyordu. bu motif aynı şekilde bir çok batı mitolojilerinde yerleşiktir. batının ölüm diyarı olması güneşin battığı yer oluşundan mı? yoksa atlantis felaketinin bir anısı mıdır?

velikovsky'nin doğal felaketleri daha yakın bir tarihte saptaması, onun eski ahit'te ibrani peygamberlerin kitaplarını harfiyen doğrulaması çabasından kaynaklanıyor, bunun sebebi de, belki onun politik ilişkilerinden kaynaklanıyor (34). "çarpışan dünyalar" adlı kitabında (1950) velikovsky atlantis felaketinin aslında girit adası yakınlarında thera (santorini) adasının, m.ö. 1450 yıllarında bir volkanik patlamada havaya uçmasından kaynaklandığını iddia etmişti. velikovsky'e göre platon atlantis tarihi için 9000 yıla bir sıfır fazla koymuştu, ve asıl zaman solon'un mısır ziyaretinden 900 yıl önceymiş. thera adasında meydana gelen bu felaket beraberinde üzerinde yerleşmiş şehri yok etmişti. bu patlama aşağıda anlatacağımız krakatoa yanardağı patlamasından dört misli daha şiddetliydi. onun meydana getirdiği felaket minoan uygarlığının sonu olduğu düşünülüyor. velikovsky "ages in chaos"(35) isminde kitabında thera patlamasının haz. musa'nın israil oğullarını mısır'dan çıkartmasıyla aynı zamanda rastladığını, ve mısır'a gelen cezaların volkanik zincir patlamaların etkileri olduğunu inandırıcı bir şekilde kanıtlamaya çalışmıştı. thera-atlantis tezi 1960 yılında yunan sezmolojist, angelos galanopoulos tarafından yeniden ortaya atıldı ve platon'un öyküsü ve thera olayı arasında 19 ortak nokta olduğu ortaya atıldı(36). ancak bu ortak noktaların çoğu başkaları tarafından çürütüldü. her şeyden önce, platon atlantis'in yerini açıkça belirti, atlas okyanus'da yer aldığını ve atlantis'in evrensel bir tufan'da batan kıta büyüklüğünde bir ada olduğunu belirtiyordu. şüphesiz rahip sonchis'in belirttiği gibi birçok felaketler olmuştur, ancak bir tufan farklı çapta bir olaydır.

belki de, velikovsky'nin yazdığı en önemli eser "sarsılan dünya"dır (48). bu eserde velikovsky birçok bilimsel araştırmalara dayanarak, kanıtları bir bir inceleyen bir detektif gibi dünya geçmişindeki akıl almaz felaketleri saptamaya çalışmıştı. onun üzerinde durduğu felaketler m.ö. 776 ve m.ö. 687 arasında, m. ö. 1500 civarlarında ve m.ö. 3200 yıllarındakilerdi. ancak m.ö. 10.000 civarlarındaki tufan ve ondan önceki genel felaketler konusunda ilginç veriler de toplamıştır. velikovky'e göre kuzey kutup ve gronland civarında bulunan mercan kayalık kalıntıları, güney kutup ve gronland'ın buzları altında bulunan sıcak iklim bitki örtüleri, o yerlerin bir zamanlar tropik bölge olduklarını gösteriyor. aynı şekilde afrika ve güney amerika kıt'alarında görülen geniş buzul izleri, ancak dünya ekseninin yer değiştirmesi ile açıklanabilir. böyle bir olay ancak astronomik / meteorolojik bir dış etkiden kaynaklanabilir. velikovsky'e göre hemen hemen bütün önemli sıra dağları nispeten yakın devirlerde aniden oluştu. çoğunda acı içinde çırpınan balıkların kalıntıları ile serpilmiştir. zaten fosilleri oluşturan nedenler ancak felaket şartlarında olabilir. normal şartlarda canlı artıkları eriyip yok olur. himalayalar ve tibet bir zamanlar deniz altını oluştururken, aniden yükseldiği saptanmıştır. aynı şekilde amerika ve afrika'da birçok yeni kara parçaları oluştu(37). ayrıca atlas okyanus'un dibindeki sıra dağların üzerinde bulunan buzul izleri, bu dağların bir zaman deniz üstünde olduklarını işaret ediyor.

dünyanın her tarafında bulunan toplu hayvan mezarlarına dikkat çeken velikovsky. bunların bir genel felakette sular tarafından sürüklenip, kayalar üzerinde parçalandıklarını, üzerilerine suların taşıdığı taşlar yığılıp, üst üstü gömüldüklerini kaydetmiştir. binlerce parçalanmış hayvan cesetlerinin bir arada oluşunu başka türlü nasıl açıklarız? bu tip toplu mezarlarda zaman zaman insan cesetlerinin de bulunması, bu felaketin oldukça yakın bir dönemde olduğunu gösterir. peking yakınlarında choukoutien'deki bir toplu hayvan mezarında yedi parçalanmış insan iskeleti bulunmuştur. bunlar üç ayrı ırka aitti, beyaz, eskimo ve melanesyalı. bu toplu mezarlarda farkı coğrafi bölgelerin hayvanlarının bir arada oluşu, suların onları uzak bölgelerden sürüklediğini gösteriyor. bu felakette sayısız hayvan türü yok olmuştur. paleontolojik bulgulara göre felaketten önce hayvan nüfusu oldukça kabarıkmış ve son buzul çağın sonunda (m.ö. 10.000 sene) 40 milyon hayvanın ani bir ölüm gördükleri ileri sürülmüştür.

böyle bir felaket olabilir mi? her şeyden önce bilmemiz gerekir ki bizim yeryüzünde hayatımız sanıldığı kadar güvenli değildir. tarih boyunca doğal afetler, önemli toplu ölümlere sebep olmuştur. bir sene içerisinde dünyada hemen hemen her ay olan bu afetlerde ölenlerin sayısı akıl durdurucudur. 1883'de sumatra ve java arasında krakatoa adında ıssız bir adada bir yanardağ patladı. bu patlama 2 bin mil ötede avustralya'da insanları uykularından uyandırdı. şok dalgaları dünyanın etrafında 7 kez döndü. dev dalgalar köyleri sildi, gemileri kibrit çöpü gibi karaya oturttu. dalgaları 4.500 mil uzaklara kadar ulaştı. havaya 13 kübik mil lav püskürtüldü. bunlar dünyanın etrafını kuşatarak gökyüzünü kararttı, aylardır dünya iklimi soğumuştu, çünkü bu tür volkanik bulutlar güneşten gelen ısıyı keser. felakette 62.000 kişi öldü.

526 yılında antakya'da 250.000 kişi, 1042 yılında tebriz, iran'da 40.000 kişi, 1556'da çin'de 830.000 kişi, 1908'de messina, sicilya'da 200.000 kişi, 1923 tokyo civarlarında 200.000 kişi ve 1976'da çin'de 700.000 kişi şiddetli depremlerle hayatlarını kayıp ettiler. sellere gelince çin'de 1887'de huang ho nehrin taşıması en az iki milyon insanın ölümüne yol açtı. aynı nehrin 1931'de taşıması 4 milyon insanın ölümüne yol açtı (38).

atlantoloji açısından, nispeten yakın zamanlarda iki ilginç felaket kayda değer. 1692 yılında jamaika adası, bir korsan merkeziydi. ani bir zelzelede limanı porto prince'in büyük kısmı 1.600 kişi ile birlikte denizin dibini boyladı. dev dalgalar karaya oturdu. halen deniz altında eski şehrin kalıntılarını bulmak mümkün. 1755 yılında, 1 ekim azizler günü dini törenlerin ortasında, portekiz'in başkenti ve liman şehri lizbon büyük bir depremle neredeyse yerle bir olmuştu. binlerce bina tamamen yıkıldı ve felaketten kaçan halkın üzerine 15 metre yükseklikte deniz dalgaları indi. lizbon 1531 yılında da çok büyük bir depremle yerle bir olmuştu. deprem aynı anda avrupa'da, karaipler de ve kuzey afrika'da duyuldu. şiddetli deniz dalgaları amsterdam limanında gemilerin iplerini kopardı. donnelly felaketi şöyle anlatıyor, "yer altından bir şimşek sesi geldi, hemen ardından şiddetli bir deprem şehrin büyük kısmını yerle bir etti. altı dakikada 60.000 kişi can verdi. korunmak için bir alay insan yeni mermer rıhtımın üzerinde toplandı. ancak, o birdenbire üzerinde bütün insanlarla birlikte sulara gömüldü ve bir tek ölü beden su yüzüne çıkmadı. ona yakın demirlenmiş bir çok insan dolu gemiler ve tekneler bir su girdabının içinde yutuldular. tek bir tekne veya gemi parçası geri dönmedi. rıhtımın bulunduğu yer şu anda 600 fit (200 m) su altındadır. depremin kapsadığı alan çok genişti. humboldt derki avrupa'dan dört misli büyük bir alan aynı anda sarsılmıştır. baltik'ten karaibler, kanada'dan cezayir'e kadar yer sarsılmıştır. fas'ın bir kaç kilometre yakınlarında 10.000 kişilik bir köyü toprak açılarak yutmuştu. büyük olasılıkla bu depremin kaynağı atlas okyanusunun ortasındaydı ve binlerce yıl önce atlantis'in batmasına sebep olan felaketin yankısıydı." (39) (bu dönemi incelerken, ister istemez kuzey-anadolu fay hattı ve devinimleri akla geliyor. 1752 yılında izmit depremi olmuştur ve 1766 yılında büyük istanbul depremi olmuştur. unutmamak gerekir ki ondan 250 yıl önce 1509 yılında yeniden büyük bir istanbul depremi olmuştur. aynı şekilde 1531 de büyük lizbon depremi olmuştu. yukarıdaki yazıyı ele alırsak görürüz ki 250 yıl önce sadece türkiye'de değil bütün dünyada büyük sarsıntılar olmuştur. joseph goodavage astroloji uzay çağı bilimi kitabında şöyle yazıyor: "...isaac newton, tuhaf konularda araştırma yapmıştır, hermes'i inceledi ve simya üzerinde geniş bir kütüphanesi vardı. grek mitolojisi ilgisini çekmişti ve grek tanrılarının kayıp ve unutulmuş bir uygarlığın gerçek kişileri olabileceğini belirtmişti. newton teoloji ve kadim gizemcilik konusunda bir milyon kelimeden fazla ve diğer ezoterik konularda 500 bin den fazla kelime yazmıştı. insan tarihinde büyük değişikliklere yol açan 250 yıllık güçlü devinimlerden söz etmişti. bu devinimleri hesaplarken arap astrolojisindeki arap noktaları esas olarak almıştı. esasın bize cebri de veren arapların matematikleri newton'un zamanındaki matematikten çok üstündü. onların matematik sistemleri arap noktalarını da içermekteydi, ki menşei meçhuldür. gariptir ki spengler tarih ve devimler eserinde, pluto gezegenin 248 yıllık yörüngesinin önemi vurgulamaktadır. pluto gezegenin perhelionu (güneşe en yakın dönüşü) devinimleri 250 yıllık aralıklarla oluşan psiko-kültürel değişiklikleri belirlemekte ve eş zamanlılık göstermektedir ... iki önemli araştırmacı lamprecht ve bradford, sprengler'in fikirlerini desteklemektedir. newton pluto kadar uzak ve küçük bir gezegenin etkilerini önceden belirlemiş olabilir mi? (pluto 1930 yıllında keşfedildi)." kitabının ayrı bir bölümünde goodavage şöyle yazıyor: "felaketleri önceden tespit etmede bilimsel yöntemlerin araştırılmasında yüzde yüz güvenilir bir kurala göre: büyük depremler her zaman güneş tutulmalarını takip eder ve çoğu zaman önemli gezegen kavuşumları ile birlikte olurlar.... astrolojik kehanetlerin birinde newton, ingiltere'den oluşan en ilginç doğal olaylar dizisini önceden bildirdi. ölümünden 23 yıl sonra 1750'nin ilk üç ayında aurora borealis'in (kuzey işıkları) göklerde ani ve şaşırtıcı bir gösterisi ile başlayacaktı. kehanetine göre kuzey işıkları yıkıcı rüzgarlarla birlikte gelen büyük fırtınalar takip edecekti... sonra büyük bir deprem dalgası londra'da büyük hasar ve can kaybına yol açacak... neredeyse çeyrek yüzyıl sonra ... kuzey işıkları ingiliz toprakları üzerinde parladılar. ondan sonra saatte 100 millik öldürücü rüzgarlar geldi. korkunç bir deprem salgını ... çığlık atan londralıları canlı canlı evleri ve yataklarında gömdü.")

okyanusya civarlarında 1780 yılında keşfedilen falcon adası, 1894'de denizin dibine çökerek yok oldu. tomas'a göre "cook adaları arasında tuanaki son asrın ikinci yarısında 13.000 yerlisi ile büyük okyanus'ta battı. bir sabah balıkçılar sandalları ile denize açıldılar, döndükleri vakit adaları yoktu." 1819 yılında indus nehrinin ağzında, depremler eşliğinde büyük bir yer parçası suların altına gömüldü. suların üstünde sadece evlerin tepeleri, oranın bir zamanlar kara parçası olduğunu gösteriyordu.

atlas okyanus'u bir çok volkanik hareketlerin sık sık yer aldığı bir yerdir. 1957'de yanar dağlar eşliğinde yeni bir ada azorların yakınlarında ortaya çıktı. azor adalarının dağları volkaniktir. islanda'da faaliyette yanardağlar hemen hemen eksiksizdir. yeryüzünde toprağın aşağı veya yukarı hareket etmesi doğal ve hemen hemen her yerde görülür. fransa her sene 3 milimetre batıyor, hindistan da ganj nehri ve himalayalar arasında yer, her sene 18.1 milimetre yükseliyor, güney amerika'da ant dağlarının amerika'nın keşfinden itibaren 60.100 metre yükseldiği saptandı (40). türkiye'nin kıyılarında kaç tane su altı şehri vardır? toprak, su seviyesinin altına indiğinde, hemen su örter. ege deniz'inde thera-santorini adası m.ö. 1500 sene önce patladığı zaman yer altında boşalan tonlarca magma yüzünden ada çökmüştü. kısmen sulara gömüldü. atlantis için aynı şey olduğunu düşünenler var.

otto muck'a göre büyük bir gök taşının atlantis civarlarında düşmesi ile yüzlerce yanardağ patlamış ve ardından adanın altında oluşan boşluğun çökmesi adanın batmasına sebep olmuştu, çarpışmanın verdiği hareketle denizler karaya inmişti ve dünyanın dört bir yanında tufan olmuştu.(40a)

1988'de san fransisco'da bir toplantıda bir araya gelen amerikan jeofizik birliğinde rochester üniversitesi jeolog'u asish basu, günümüzde bilim çevrelerce en çok konuşulan tezlerden birini ortaya attı. bu teze göre 66 milyon sene önce bir asteroid hint okyanusuna düşmüştü, çarpışma neticesi zincirleme yanardağ patlamaları olmuştu. yüz binlerce sene süren bu patlamaların ardından, yarattıkları bulut perdeleri dünya ısısını düşürmüştü ve bir buzul çağ başlamıştı. neticede dinozorların nesli tükenmişti. hindistan'da bulunan bir kuvars taşının yoğunluğu, ancak böyle bir çarpışmanın eseri olabilirdi. newsweek'e göre, "bazı paleontologlar halen hem asteroid tezini, hem de yanardağ tezini inkar ediyorlar, onlara göre yavaş iklim değişiklikleri dinozorların neslinin tükenmesine neden verebilir. ancak yakın zamanlarda asteroid tezini savunanlar artmaya başladı. onların iddiaları yeryüzünde bulunan bazı asteroid kraterleri ile güç kazanmıştır... gök bilimciler yörüngeleri dünyaya yakın kesişen 1000 asteroid olduğunu söylüyorlar (41).

yukarıda aktarılan olayın benzeri, otto muck tarafından yıllar önce atlantis konusunda ortaya atılması oldukça anlamlıdır. şimdi yaşlı mısırlı rahibin solon'a anlattıklarına dönelim. kritias 22c'de phaethon (fayton) öyküsünün aslında bir gök cisminin yeryüzüne düşerek büyük bir felakete sebep vermesi anlamında olduğunu belirtir. bu da, kadimlerin ağzından bize, mitolojik öykülerinin nasıl mecazi anlamda tarihi ve bilimsel olayları örttüğünü gösterir. rahip ayrıca yeryüzünde bir çok felaket olduğunu, insanların birçok kere yok olduklarını yazar. kısacası atlantis'i meydana getiren sel tufanından önce başka genel kıyametler ve tufanların olduğunu açıklıyor.

yeryüzü sürekli bir gök taşı, meteor yağmuru altındadır. bir günde ortalama 200 milyon gök taşı yağmaktadır. bunlardan sadece bir milyonu bir yıldız kayması görüntüsü yaratabilecek büyüklükte. hemen hemen hepsi atmosferde sürtünmeyle yanıp kül oluyor. ancak, zaman zaman bir gök taşı yere düşmektedir, hatta insanların ve evlerin üzerine düştüğü olmuştur. hitit kralı 2. mursilis kayıtlarında rakibi efes kralının üzerine gök tanrısı teşup'un bir gök taşı düşürüp öldürdüğünü yazmıştı.

m.ö. 467'de efes'e düşen bir at arabası büyüklüğündeki gök taşı sonradan heykeltıraş tarafından tanrıça artemis'in şekline getirildi. aztek mabetleri de gök taşların düştüğü yerler etrafında inşa edilirdi. mekke'de kabe'nin üzerindeki kara taşın bir gök taşı olduğuna inanılır. bütün bunlara rağmen aristoteles gök taşlarını inkar ediyordu. 1790'da güney batı fransa'ya bir meteor yağmuru yağdı. buna rağmen fransız akademisi gök taşları getirenleri küstahça kovuyordu ve bu olayı, "fiziksel olarak imkansız" olarak değerlendiriyordu. ancak, 1820'de onların varlığı kesin olarak kanıtlandı (42). ayrıca, milattan önceki devirlerde dünyaya daha fazla meteor yağdığı tespit edildi. güneş sisteminde serseri mayın gibi dolaşan bu parçacıklar düştükçe azaldığı sanılmaktadır.

aya yapılan ilk teleskop gözlemleri, yüzeyinin binlerce kraterle delik deşik olduğunu gösterdi. son bulgulara göre bütün yakın gezegenlerinde aynı izler görülüyor. bu ışık altında şüphesiz dünyamızı farklı bir şekilde yorumlamamız gerekir. 1939 yıllında yapılan kazılar arizona kraterinin sönmüş bir yanardağın ağzı değil, fakat dev bir meteor, daha doğrusu bir asteroid'un çarpışması ile meydana geldiğini kanıtladı. varılan neticeye göre 20 bin sene önce kuzeyden saniyede birkaç kilometre hızla, bir ve iki milyon ton ağırlığı arasında bir gök cismi yerle çarpışarak 300 kilometre çapında bir alanda bütün canlıları yok etmişti ve yeri taşı delerek bir kilometreden fazla derinliğe gömülmüştü. teksas'ta odessa grup kraterlerin aynı zamanda meydana geldiği sanılıyor. o halde ya gök cismi atmosfere inerken parçalanarak bir kaç gök taşı oluşturdu, ya da grup halinde dünyanın yörüngesine indiler. bunların yeryüzüne tesirleri felaket türünden olmaları gerekir (43).

asteroidler, ilkin 1802'de keşfedilen, mars ve jüpiter arasında bir yörüngeye yerleşmiş olan milyonlarca taş ve metal parçalarıdır. onların patlamış bir gezegenin parçaları olabileceği düşünülmektedir. asteroidlerin bazıları oldukça büyük ve yörüngeleri eksantrik olduğundan dünya ile çarpışma olasılıkları zaman zaman oluyor. aslında dünyanın geçmişinde asteroidlerle bir değil, birkaç kez çarpış olması güçlü bir olasılıktır. hatta bu durumda, çarpmaması bir mucize olur. yeryüzünde bütün asteroid kraterleri, arizona krateri kadar belirgin değildir. bazıları su ile dolup göl oldular, bazıların arazinin kumlu olmasından dolayı izleri silindi. unutmamak gerekir ki yeryüzünün yüzde 70.8'i denizlerle kaplıdır. deniz dibinde mutlaka kraterler vardır. atlantolog egerton sykes'a göre atlantis'i batıran meteor yağmuru karaib taraflarında düşmüştü. oralarda bazı meteor kraterleri bulmak mümkün. belki yakında bu konudaki bulgular atlantis öyküsünü aydınlatır.

11,000 sene önce böyle bir felaketin olduğuna konusunda izleri ve kanıtlar vardır. bilindiği gibi, son buzul çağın sonu 10,000 sene önceydi. o zamanlardan önce bütün kuzey avrupa kalın bir buz örtüsü altındaydı. dünya su miktarının büyük kısmı buz halinde kara üzerinde oturduğu için su seviyesi daha düşüktü. deniz coğrafyası buluntularına göre atlas okyanusuna boşalan nehirlerin izleri deniz diplerine kadar devam ediyor ve bir zamanlar su altında olan kıyıların şu anda deniz altında olduğunu gösteriyor. amerikan jeoloji cemiyetinin 1936 yılında yayınladığı bir bildiriye göre atlas okyanusun'da deniz seviyesi tertiary çağından günümüze dek iki buçuk kilometre kadar inme ve yükselme göstermişti (44). bazı jeologlar ve deniz coğrafyacıları bir zamanlar atlas okyanusun'da bir kıta olduğunu kabul ediyorlar, ancak onun platon'un verdiği tarihten önceki bir devirde bulunduğu konusunda karar vermeyi tercih ediyorlar.

r. f. walworth ve g. w. sjostrom'e göre son buzul çağında su seviyesinin düşük olması atlantis'in varlığı için yeterli bir sebeptir (45). bu iki araştırmacıların geniş bir araştırmaya dayanan tezlerine göre periyodik gelen zincir volkanik patlamaları dünyanın geçmişinde uzun buzul çağlar yaratmıştır. bazı jeolojik izlere göre buzlar bütün kıt'aları kaplamıştır, su seviyeler inip yükselmiştir. halen güncelliğini kazanan ve donelly tarafından ortaya atılan bir teze göre, atlantis'in batması ile daha önce onun yüksek dağları tarafından engellenen sıcak gulf stream akıntısı kuzey avrupa'ya ulaşarak buzların erimesine yol açmıştı. halen yolunda devam eden bu sıcak hava akımı avrupa'nın ısısını bulunduğu enleme rağmen ılımlı tutmaktadır. oysa, aynı enlemde bulunan rusya'daki şehirler çok daha soğuk iklimlere sahiptir.

kuzey sibirya'da buzlar altında on binlerce donmuş mamut cesetleri vardır. geçen asır sonlarında bu mamutlar'dan en az 20.000 çok iyi durumda fil dişi çıkartılarak piyasaya sürüldüğü kaydedildi. bu mamutların toplu bir felakete kurban oldukları ortadadır. ani bir donmadan ölen bu mamutlardan bazıların ağızlarında halen yemekte oldukları otlar bulunduğu görülmüştür. karbon 14 testler onlar yaklaşık 12,000 sene evvel öldüklerini gösteriyor. profesör frank c. hibben'e göre son buz çağın sonuna gelen bu devrede sadece kuzey amerika'da 40 milyon hayvan ölmüştü. amerika'da niagara şelalelerin 12.500 yıl evvel meydana geldiği hesaplanmıştır. cordilleras dağlar yaklaşık 10,000 sene evvel meydana geldiler. karbon 14 testlere göre şu anda bermuda civarlarında deniz altında olan geniş bir bölgede 11,000 sene önce sedir ormanları vardı. aynı şekilde ingiltere'ye yakın kuzey denizi, irlanda ve gronland yakınlarında deniz diplerinde binlerce sene önce denizin dibini boylamış ormanlar görülür. unutmamalı ki karbon 14 testlerinde çıkan neticelerde biraz kayma olabiliyor, onun için bütün bu olaylar aynı anda meydana gelmiş olabilir, ancak olayların çoğu atlantis'in batış tarihine uyuyor (46).

tomas şöyle yazıyor, "and sıra dağlarının nispeten yakın, insanların gemiler kullandıkları bir dönemde aniden yükselmiş olması gerekir. eğer bunu reddedersek, büyük okyanus'tan 300 kilometre uzaklıkta ve 3800 metre yükseklikte titicaca gölünde bir deniz limanın bulunmasının açıklanması olanaksız olur. rıhtımlarda gemi halatlarının halkaları o kadar büyük ki onlar sadece deniz aşırı gemiler için kullanılabilirdi. bu ant dağlarındaki limanda halen deniz yosunu kalıntıları bulmak mümkündür. bir çok yükselmiş kumsal sahil şeridi de var. titicaca gölünün güney kısmı halen tuzludur."

atlas okyanusunun ortalarında platon'un işaret ettiği yerde deniz altında nispeten sığ olan geniş bir arazi vardır. bunun adı orta atlantik çıkıntısı (mid-atlantic ridge) dir. bazı atlanatologlar, onu batmış kıtanın kalıntıları olarak kabul ederler. 1949 yılında colombia universiteden professör m. ewing bu düzeyde yaptığı araştırmalarda 4 ile 5.5 kilometre arasında deniz dibinde bir kumsal sahil şeridi bulundu. kum ancak atmosfer şartlarında erozyonla meydana gelir, su altında oluşması mümkün olmadığına göre bu plajın battığı kaçınılmaz (47). atlas okyanusunun dibinde geniş alanların lavla kaplı olduğu görüldü. fransız jeolog pierre termier'e göre su altından alınan lav örnekleri cam basalt lav türündedir ve ancak su dışındaki atmosferik basınç altında katılaşabilmektedir. eğer su altında katılaşsaydı kristal halini alırdı. ayrıca termier bu lavların katılaşmalarından kısa süre sonra suya girdiğini tespit etti. bu lavların 15,000 sene içinde suda çözülmeleri gerektiğini belirtilerek, onların platon'un öyküsüne kuvvetli bir kanıt olduğu kaydediliyor (48).

edgar cayce okumalarında atlantis'in yakınlarda tekrar yükseleceğini söylemişti. ilkin 1968 karaipler'de bimini adası yakınlarında bir atlantis mabedinin ortaya çıkacağını söylemişti. 1968 yılında, bu kehaneti incelemek üzere edgar cayce vakıfı (a.r.e.) bimini civarlarında bir uçakla keşif gezisi düzenledi. neticede su altında bir megalit (büyük taş) duvar veya yol bulundu. o zamandan beri bimini yolu arkeolojik incelemelere tabi tutuldu. yakınlarında yivli mermer bir sütün parçası ve harç ile sıvanmış bir kiremit parçası bulundu. bimini yolunun insan işi olduğu şüphesiz, bir gözlemcinin dediği gibi, "doğa kare şeklinde taş yaratmaz, ve taşları da sıra halinde dizmez". deniz seviyesinin son buzul çağında yükselmesini göze alarak burasının en az 8 bin yıl önce deniz seviyesinin üstünde olduğu hesaplanmıştır.

kral atlas
atlantis'in efsanesinin bir hayal ürünü olduğunu savunanlar onun tek dayanağının platon olduğunu iddia ediyorlar. platon'un yetiştirdiği aristoteles ise, bu öykünün masal olduğunu inanlar arasındandı. oysa, bu öyküye inanan platon'un başka talebeleri de olmuştur. mesela, platon'dan 33 sene sonra ölen crantor, sais'teki mısır rahiplerinin bazı greklere atlantis tarihini üzerinde yazan iki demir sütunu gösterdiklerini yazmıştı. akademi öğrencileri arasında asi olarak tanınan aristoteles, bilime büyük katkılarda bulunduğu halde, bazı yanlışları yüzyıllardır bilimi geri tutmuştur. aristoteles göktaşları inkar ederdi, ona göre gök yüzü mükemmeldir ve taşlar toprak elementin hakim olduğu yerküreye aittir. ayrıca, pythagoras'un öğrettiği güneş merkezi (heliocentric) sistemi yerine dünya merkezi (geocentric) sistemini öğretmekle kilisenin galeleo'ya karşı suçlanmalarına malzeme olmuştu.

plutarkhos'a göre sais şehrinde solon'a ders veren rahibin adı sonchis idi. iskenderiyeli clemens'e göre bu aynı zamanda pythagoras'a ders veren mısırlı rahibin adıymış, bunların aynı kişi olmaları arada geçen süre açısından pek mümkün olmayabilir. proclus'a göre solon sais şehrinde rahip pateneit, heliopolis şehrinde rahip ochlapi ve sebennytus şehrinde rahip ethimon tarafından ders almıştı.

platon'un hem kritias, hem de solon'la akrabalığı vardı. ayrıca, kendisi de mısır'ı ziyaret ederek birkaç yıl kalmış ve inisiye olmuştu. onun için, bazı atlantologlar onun atlantis konusunu yazmadan önce, bu konuda bilgileri topladığı fikrindeler. ancak, platon'un açıkladığı öykü, benzer öykülerle ilginç bağlantıları vardır. greklerin ve hatta avrupa'nın en eski edebiyatı homeros'un ilyada'sı ve odysseia'sı, ve hesiodos'un theogonia'sıdır. homeros atlantis'in adını aldığı, ve platon'a göre onun ilk krallarından olan atlas hakkında şunları söylüyordu, "denizlerin göbeğinde bir adada, bol ağaçlı bir adada, bir tanrıça bulunmakta, kötü yürekli büyücü atlas'ın kızı. bütün denizlerin diplerini gören atlas, yeri ve göğü birbirinden ayıran sütunları omzunda taşır" (30). atlas konusunda (homeros'ta tek söz edilen yer) bu kısa satırlarda onun deniz dipleri iyi bildiğini yazıyor. bu onun yurdunun, deniz dipleri boyladığı anlamına gelen kadim bir hatıra olabilir mi? kızı calypso'un (karaib adalarının kalipso müziği adını ona borçludur) hüküm sürdüğü ogygia adası atlantis arda kalan bir ada olduğu düşünmek de mümkün. grekçe'de atlantis, "atlan'ın kızları" anlamına gelir. atlas'ın kızlarından biri maya'dı. atlantalog stacy-judd'a göre bu meksiko-yucatan'daki mayaların atlantis bağının bir göstergesidir. plutarchus'a göre ogygia adası ingiltere kıyılarından beş günlük bir deniz seferi mesafesinde idi.

atlas'ın dünyanın ucunda (batıda) yerle göğü ayıran sütunları tutuğu konusuna gelince, eski inançlardaki birçok mitolojilere göre, yaratılışta yer ve gök ayrılmıştı. tufanda gök yere inmişti. tevrat'ta bu konuda şöyle yazar, "başlangıçta allah gökleri ve yeri yarattı...ve allah dedi: suların ortasında kubbe olsun, ve suları sulardan ayırsın. ve allah kubbeyi yaptı altında olan suları, kubbe üzerinde olan sularda ayırdı; ve böyle oldu. ve allah kubbeye gök dedi" (31). o halde, kadim kozmoloji açısından atlas'ın sütunları tutmakla tufanı oluşan sel sularını bir daha yeryüzüne inmesini önlemektedir.

hesiodos ve başka greklerin mitoslarında atlas bir titan'dı. titanlar, gök tanrısı üranus ve toprak tanrıçası gaia'nın birleşmesinden gelen yarı tanrı melez ve dev bir ırktı. onlar merkezleri olan othrys dağından olympus dağındaki tanrılara karşı savaş açtılar ve yenildiler. zeus onların her birine bir ceza vermişti. titan prometheus insanlara ateş yakmaya öğrettiği için (ışık getirdiği için), cezası kafkas dağlarında ebediyen karaciğerinin kartallar tarafından parçalanıp yenilmesiydi. diğer titanlar yer altında tartaros'e mahkum oldular. atlas ise dünyayı sanıldığı gibi sırtında değil, göğü tutan sütunları taşımakla cezalandırılmıştı. titanlar ve savaşları platon'un kadim atlantis akdeniz savaşı ile benzer yanları vardır. ayrıca ileride göreceğimiz gibi, tevrat ve başka kutsal kitaplarda anlatılan tufan öncesi dünyaya benzer yanları da var.

homeros destanının ilginç yanı yıllardır denizlerde, evinden uzak yaşayan troya savaşının kahramanı odysseia sürekli atina'nın koruyucu tanrıçası athene tarafından deniz tanrısı poseidon'a karşı himaye edilmesidir. poseidon'de platon'a göre kadim grekler'in düşmanı atlantis'in kurucusu ve atlas'ın babasıdır. bu da, troya'nın aslında atlantis'e bağlı olduğu konusunda bazı iddiaları desteklemektedir.

hesiodos'a göre atlas "beyaz adam" yapetos'un oğludur. yapetus'un kardeşleri de kronos, hyperion, okyanus, tethys ve themis. yapetus nuh'un üç oğullarından biri olan ve aynı şekilde beyaz adam anlamına gelen yafes (yafet) ile aynı olabilir. tevrat'ı yorumlayanlara göre, o avrupalıların ve türklerin atasıdır. belki de, atlas mitos'u en kadim çağlarda kökenleri vardır, onun öyküsünün bütünü belki de hesiodus'un zamanlarında da unutulmuştu. belki de, bir çok mitoslarda olduğu gibi, bunları grekler kendilerinden önceki pelask ve diğer akdeniz kavimlerinden almışlardı.

efsanelere göre atlas batıda hesperides adalarında yaşamaktaydı. bu adalar hesperos gezegeni olan venüs'ün batıda gün batımında gözüken yüzdür. efsaneye göre, atlas'ın oğlu hesperos yıldızları astronom olan babası gibi gözlemek için atlas dağına tırmanmış. rüzgar onu alıp gök yüzüne götürmüş. bu bakımdan tevrat 'da enok ve kuran'da idris'e benzer. atlas'da üzüntüsünde venüs gezegenine onun adını vermiş. atlas'ın kızlar peri hesperidler, homeros'a göre batının en son durağında bu adalarda hüküm sürerler. bu da, atlantis'i anımsatır. grek efsanelerinde herakles'in dev yapısı, hayvan postaları, kullandığı kaba güç ve elinde taşıdığı sopa ile bir mağara adamına andırıyor. aynı sümer efsanelerde kral gilgameş'in dostu enkidu gibi. mitolojide herakles'e ceza olarak on iki görev verilmişti. bu görevlerin çoğunda herakles canavarlarla boğuşup, kaba güçle onları yeniyordu. diodorus'a göre herakles kadim bir çağda, hindistan'ı vahşi ve saldırgan hayvanlardan temizlemişti. herakles'in on birinci görevi hesperides adalarında ladon isminde bir yılanın koruduğu altın elmaları almaktı. bu elmalar vaktiyle toprak tanrıçası titaea tarafından zeus'a hediye edilen bir ağaçta büyüyorlardı. zeus bu ağacı hesperides adasına koyarak hesperidlerin (kızlarının) korumasına teslim etmiş. ancak onların elmaları sürekli yemelerinden dolayı, yılanı ağacı korumaya görevlendirdi. bu öyküdeki adem ve hava öyküsüne benzerlikleri ilginçtir. herakles hesperides adasına gittiği zaman atlas ile karşılaşır. atlas göğü yerden ayıran sütunları taşımaktadır ve herakles altın elmaları sorduğunda herakles'in bir süre sütunları tutmasını, o arada kendisinin de altın elmaları alıp ona teslim edeceğini söyler. bunu herakles kabul eder. atlas da söz verdiği gibi altın elmaları getirir, ancak döndüğünde sütunları tekrar omuzlamaktan kaçınır. herakles omzundaki kemeri düzeltmek bahanesi ile yükünü bir süre için atlas'a devretmeye teklif eder. bu basit hileye kanan atlas sütunları tekrar yüklenir, ama herakles yükü tekrar kabul etmeyip yoluna devam eder ve altın elmaları tanrıça athena'ya adar. burada ezoterik olarak poseidon-atlas-atlantis'ten athena-greklere bir devir gözükmektedir.

altın elmalar konusu konkiskador'ların peru'yu fethetmeleri ile yeniden gündeme geldi. onlar, inka kralının sarayındaki bahçesinde, üzerinde altın meyveler asılı olan suni bir ağaç buldular. hemen onu söküp ispanya'ya gönderdiler. orada diğer inka sanat eserleri gibi ispanyol kralının hazinesi için eritildi (32).

700 km uzunluğunda atlas dağları fas'tan cezayir'e uzanır. tarihçi halikarnassus (bodrum)'lu herodotos (m.ö.484-420) platon'dan önce yaşıyordu. herodot yazdığı tarihinde atlas dağları hakkında şöyle yazıyor, "her yanı sarp ve sivri bir dağdır, o kadar yüksektir ki, derler, tepeleri görülmez, doğusunu saran bulutlar, gerçekten, yaz kış dağılmazlarmış. yerliler bunun bir gökyüzü direği olduğunu söylerler. yerliler adlarını bu dağdan almışlardır. gerçekten bunlara atlant'lar denir. canlı bir şey yemezler ve rüya görmezler"(33). atlas da dağların hemen ardından herakles sütunları (cebellütarık), onun ardından atlas okyanusu geliyor. belki de atlantis'de gerçek atlas dağların batması ile kuzey afrika'daki atlas dağları sonradan isimlerini aldı. herodotos'a göre herakles (herkül) mitosunu grekler mısır'dan almışlardı. ona mısırlı rahipler, herakles'in amasis'den 17,000 sene önce yaşadığını anlatmışlar. diodorus'a göre herakles hindistan'da bir kralmış ve astronomi öğrenmek için (atlantis'teki) kral atlas'ın yanına gelmiş.

son olarak gilgameş efsanesine dönelim, "bu bulut fırtınanın efendisi adad'ın bulunduğu yerde gürledi". fırtına efendisi adad'ın bulunduğu yer neresiydi?

"sıcak iklim hayvan ve bitki artıklarının kutup bölgelerinde bulunması, mercan ve palmiyelerin kuzey kutbunda bulunması... böyle değişimler, ancak yerkürenin, ya dönüş hızındaki bir aksaklığın, ya da coğrafi veya astronomik ekseninin yönünde doğan ani bir hareketten doğabilir" velikovsky, "earth in upheavel.

adem ve ademoğulları
adem, üç semavi din tarafından ilk insan olarak bilinir. fars-sanskrit kökeninde bulunan "adamas" sözcüğü türkçe'de "adam", erkek olarak yerleşmiştir (2). bu gösteriyor ki adem sözcüğü oldukça yaygındır. ibranice'de "kızıl toprak" anlamına gelen adem, ilk insanın kızılderili olduğu kanısını uyandırmıştır. ayrıca, atlantaloglar arasında atlantis'in toprağının verimli, volkanik ve demir oksitli oluşundan dolayı kırmızı renkte olduğunu düşünenler de var. kızılderili, amerika'nın keşfinden çok önce grekler tarafından (atlantisliler gibi) deniz ulusları olan finikelilere ve giritlilere denilirdi. fenikeli (phoinikia) grekçe'de kızılderili anlamına gelir. ayrıca mısırlılar kendilerinin aslen kızılderili olduklarını söylerdi. blavatsky'e göre, "gizli doktrin öğretir ki, ad-i ilk konuşan insanlara verilen adını... adam, sanskritçe ada-nath'dır, ve ad-iswara gibi ilk önder anlamına gelir. aynı şekilde ad (ilk)'le başlayan her hangi bir sanskrit sözcük bu anlamı içerir" (3).

fenikelerin tanrısı adonis etrafında, anadolu ve orta-doğu'da yaygın bir kült oluşmuştu. batı anadolu'da frigler ona attis derlerdi. sami dillerde adonis sözcüğü efendi veya önder (hükmeden) anlamını aldı. ibraniler tanrı anlamına gelen "yahweh" sözcüğü boş yere kullanıp on emirlere karşı gelmemek için onun yerine aynı kökenden "adonay" sözcüğü kullanırlar.

adem konusu, tarih boyunca çeşitli spekülasyonlara yol açmıştır. tevrat'ta verilen bilgilere göre, adem'in ilk oğulları, habil ve kabil (kaini) idi. kabil öz kardeşi habil'i öldürdüğü için lanetlenmişti ve tanrı tarafından yüzüne bir işaret konularak kovulmuştu. cennet bahçesi aden'in doğusunda uzak bir yerde kendine nod adında bir şehir kurmuştu ve evlenerek çocuk sahibi olmuştu. onun soyundan filistin'de kenanlılar ortaya çıkmıştı. tevrat'ta bu çelişkili metin (tekvin, bap 4) "adem öncesi" ırkların (pre-adamities) varlığı konusunda birçok varsayımlara yol açmıştı. adem ve havva'nın oğlu, kabil'in kendisine karı bulması, hatta şehir kurması aksi takdirde nasıl açıklanır? ezoterik anlamda din kitaplarında anılan adem, ilk insan değildi, fakat atlantis'te ortaya çıkan yeni bir ırkın prototipi idi, ondan önce başka "adem"ler de vardı. adem, o halde, belirli bir insan proto-genotip'e verilen bir unvandı. doğal olarak, ortaya çıktığında diğer aborijin/yerli insan türlerine göre daha gelişmiş olduğunu varsaymak gerekir. bu sebepten dolayı, kutsal kitaplar onun ortaya çıkışı ile, insan prototipin ilk yaratıldığını belirtmişlerdir.

donelly'e göre cennet bahçesi, aden, atlantis'ti. "aden" sözcüğü "atlan" kelimesinde türemişti ve adem sözcüğü "atlantis ırkı" ad'lardan türemişti. tevrat'ta kenan ülkesinin (filistin) aden'in doğusunda olmasının belirtilmesi (tekvin bap 4/16) oldukça anlamlıdır. bu gösteriyor ki, aden, cennette değil de, yer yüzünde bir bölgedir, ve insanların ana yurdu olan ve tufan öncesi bir yer olan aden, batıda yer almaktaydı. o halde, atlantis öyküsü üç semavi dinde yer alan öykülere açıklık getirmektedir, ve onlara tamamen uyumludur.

ibranilere göre, ilk insanın kızıl topraktan meydana gelmiş olması ve platon'un atlantis'le amerika arasındaki ilişkinin üzerinde önemle durması, tufan öncesi kayıp ülke ve amerikalar arasındaki yakın bağı işaret etmektedir. atlantoloji'nin en kuvvetli kanıtları amerikalardan geliyor. orta amerika'nın muhteşem uygarlıkları beyaz adamın gelişi ile, dizili iskambil kağıtları gibi yıkılı verildi.

ispanyol konkiskadoru cortez meksika'ya istila ettiği zaman, yerliler onu çok iyi karşıladılar, çünkü efsanelerinde çok eski devirlerde beyaz "tanrılar" gemilerle doğudan gelmişlerdi ve onlara uygarlık öğretmişlerdi. sonra, tekrar döneceklerine söz vererek doğuda yurtlarına dönmüşlerdi. kızılderililer köse oldukları halde "tanrılar" aynı cortes'in yüzbaşısı pedro de alvarado gibi sakalı, sarı saçlı, beyaz tenli ve mavi gözlüydü. kızılderililer onu tanrıları kuetzalkoatl sanarak önünde secde ettiler. peru'ya istila eden pizarro'da aynı sebepten dolayı, bir avuç adamla 10 milyon nüfuslu incalara karşı kolay bir zafer kazanmıştı, onların tanrıları virakoşa'nın adı "beyaz adam" anlamına geliyordu.

ergeç kızılderililer doğudan gelen bu istilacıların uygar, insancıl ve öğretici "beyaz tanrılar"la hiç bir ilgileri olmadığını öğrendiler. onların vermeye değil, çalmaya geldiklerini gördüler. kısa bir sürede, din maskesi ile beyaz adam, kızıl adamın altınlarını, gümüşlerini, ve kıymetli taşlarını soyacak; sanat eserlerini, heykellerini, edebiyatlarını yok edeceğini; kültürlerini silmek için elinden geleni yapacaklarını göreceklerdi. kızılderililere ruhsuz bir boşluk çökmüştü, tarih boyunca gurur duyduğu ananeler küstahça ayak altında ezilmişti. yeni gelen bu acımasız insanlar, onun kutsal topraklarına yerleşiyorlardı; onun kucak açtığı doğayı tahrip ediyorlardı. eski, çok eski uygarlıkları sönüyordu. ispanyol krallı ii philip'e, peru'daki inkalar ile ilgili rapor veren manico serra de leguicamo, onların beyaz adam gelene kadar suç ve ahlaksızlık bilmediklerini, fakat sonradan beyaz adamı örnek alarak, hızla değiştiklerini yakarmıştı, "orada kötülük yoktu, şimdi neredeyse iyilik kalmadı" (4).

atlantis'nin en kuvvetli kanıtlarından biri meksikalı azteklerin kendilerine azt'ler olarak tanımlamaları ve batıda "aztlan" adında "sula çevrili ve büyük bir dağın bulunduğu bir ülke" den geldiklerini belirtmelerinden kaynaklanıyor. atantis tezine karşı olanlar, azteklerin 12. asırda geldiklerini işaret ediyorlar. ancak onlar, ne azteklerin bir deniz kültüründen geldiklerini, ne de "aztlan"ın nerede olduğu konusunu açıklama getiremiyorlar (5). kristof kolombo'nun amerika'ya ilk indiği yere yakın, atlan adında bir yerleşim bölgesi varmış. ayrıca peru'da atlan isminde bir liman vardı. ispanyollar meksika'ya girdikleri vakit atlan isminde beyaz yerlilerin bulunduğu bir yerleşim bölgesi buldular. kızılderili dillerde "atl" su anlamına gelir ve "atlan" le biten pek çok yer ismi vardır.

kuran'da söz edilen ad kavmine gelince, m. asım köksal'ın peygamberler tarihi şöyle yazar,"ad kavminin yurtları; hudramevt'e ve yemen'e kadar uzanan yerler olup allah'ın yerlerinden, en genişi, en otlu, sulu, bol nimetli olanı idi. başkalarına verilmeyen boy pos, güç kuvvet de, onlara, verilmişti ... onlar, inatçı bir zorbanın emrini tutup ardından gittiler de: `kuvvetçe, bizden daha güçlü kim varmış?" diyerek yer yüzünde büyüklük taslamaya, memleketlerinde azgınlık ve fesatlarını artırmaya, halka zülüm etmeye başladılar"(6).

bundan sonra hud peygamber'in ikazlarına dinlemeyerek tanrının gazabına uğradılar. bir kara bulutun ardından gelen kasırgada yok oldular. halen kadim megalit (büyük taş) harabelere araplar "işte ad kavimden arta kalanlar" diye gösterirler. soy kütükleri tekvin'de nuh oğlu ham'ın soyundan ad olarak gösterilen bu kavime gelen felaket atlantis tufanından sonra olması gerekir. ancak onlar, tufandan kurtulanlar arasında olup, nuh soyundan ayrı bir kavim olabileceklerini de hesaba katmamız gerekir. bu durumda onların iri lanetlenmiş titan-nefilim soyundan olup, atlantisli atalarının "ad" ismini kullanmaları doğaldır.

türkçe'de "ata" sözcüğün atlantis'le ilgili ilkel bir anı içerebilir. linguist ve anlantolog charles berlitz aşağıdaki cetveli (7) hazırlamıştır:

bask - ait
quechua - taita
türkçe ve türk dilleri - ata
dakota (siyu) - atey
nahuatl - tata
semiole - initati
zuni - taççu (tatçu)
malta - ta
tagalog - tatay
welsh - tad
roumani - thatha
fiji - tata
samoa - tata

ayrıca, latince'da pater sözcüğü unutmamak gerekir. grek mitolojisinde "titan" aynı kökten geldikleri kanısındayız. ilerideki sayfalarda göreceğimiz gibi büyük olasılıkla titanlar atlantis'in yerlileriydi. tamamen varsayımlara dayanarak, türkçe'de "ata" sözcüğü atlantis'li ad'lara dayanan bir soy kütüğün göstergesi olabilir mi? ada sözcüğü atlan'dan türemiş olabilir mi? bu konuda bir varsayım ileri atmaktan ileri gidemeyiz. aynı şeyi poseidon'a kutsal olan ve bazılarına göre soyları atlantis'te gelişen at için denilebilir mi? atın ilkel türleri amerikalarda bulunduğu halde, onlar oradan binlerce sene önce yok oldular. ispanyollar amerika'ya ilk atları getirdikleri zaman yerliler ilk başta, ispanyolları yarı at yarı insan bir yaratık sandılar.

tekvin'e göre, adem'in yaratılışından tufan'a kadar 10 nesil geçmişti. her neslin başında bir önder (patriarch) vardı. bunların birincisi adem ve onuncusu nuh'tu. onların yaşları günümüzdeki insanlara göre oldukça fazlaymış. bu konuda metuşelah 966 senelik ömrü ile rekoru tutuyor. bazı araştırmacılar bu yılların aslında ay hesabı olduğu kanısındalar. platon'un kaydettiği atlantis'in batış tarihini bu kameri hesapla düşürmeye çalışanlar da olmuştur. ancak, tekvin'in yazarı veya yazarları onları yıl olarak gösterir. tekvin'e göre tufandan sonra insanın yaşama süresi yıl itibari ile, gittikçe azaldı. platon'un atlantis'inde 10 kral olması ve berosus'un tarihinde tufan öncesi 10 kral olması, geçen yüzyıllarda batı dini çevrelerde gözden kaçmadı, ve platon'un öyküsü tevrat'la karşılaştırıldı. bir çok benzerlikler çeşitli din adamları tarafından platon'un öyküsün kutsal kitapları doğruladığı görüşüne sevk etti.

tekvin'de diğer bir bölüm oldukça anlamlıdır, "ve vaki ki toprağın üzerinde adamlar çoğalmaya başladı, ve onların kızları doğduğu zaman, tanrı oğulları adam kızlarının güzel olduklarını gördüler, ve bütün seçtiklerinden kendilerine karılar aldılar. ve rab dedi, ruhun adam ile ebediyen çekişmeyecektir, çünkü o da ettir, bunun için onun günleri yüz yirmi yıl olacaktır. tanrı oğulları insan kızlarına vardıkları, ve bu kızlar onlara çocuk doğurdukları zaman, o günlerde hem de ondan sonra, yeryüzünde nefilim (devler) vardı, bunlar eski zorbalar, şöhretli adamlardı" (tekvin bap 6).

bu yazımızda biraz olta atacağız belki de zaman zaman sizce fazla uçuk ve fantastik gelebilecek olasılıklarla flört edebiliriz, ancak asıl amacımız bir şekilde gerçekleri ortaya çıkarmaktır. kitabi mukaddes'te (eski ahit ve yeni ahit/incil) enok kitabından yer yer söz edilir. asırlardır saklanan ve kutsal metinler külliyatından çıkarılan bu kitabın iki farklı nüshası vardır, biri yakın zamanlarda bir rus manastırında bulunarak slavonik dilde muhafaza edilmiştir. adı "enok'un (haz. idris) sırlar kitabı"dır(8). bu kitapta enok'un tanrı tarafından göğe kaldırıldıktan sonra cennet ve cehennem katlarında gördüklerini ve sonradan 360 kitap yazdığını anlatmaktadır. ikinci ve çok daha uzun kitap ise "enok'un kitabı"dır. burada nefilimlerin devler olduklarını ve tufandan önceki çöküş devrinde onların insanoğlunun yiyeceklerini tükettiklerini ve bunlar da yetmediğinde insanları yediklerini yazıyor. bu kitapta, bu çeşit atıflar, dini çevreleri rahatsız etmişti (san augustine "tanrının şehri") ve kitabın 1772 yılında james bruce tarafından bir habeş manastırında bulunana dek, eski ahit külliyatından çıkarılmasına, yüzyıllardır ortandan kayıp olmasına sebep vermişti (9). bu kitaba göre samael tarafından idare edilen melekler hermon dağına inerek insanlara büyü, savaş, kozmetik gibi yasak sanatları öğretiler. daha sonra baş melek mikhael'in önderliğinde dört baş melek rafael (israfil) mikayil, cebrail ve uriel onları bağladılar yer altına inen bir çukura atılar. bundan böyle bu dört baş meleğe "denetçiler" denildi ve onlar dört istikameti, doğu, güney, batı ve kuzeyi uykusuz gözleriyle gözetlediler. harut ve marut gibi düşmüş melekler efsanesi böyle gelişti ve daha sonra legemeton gibi haz. süleyman'a addedilen büyü kitaplara malzeme oldular. bu da ayrı bir hikaye. belki de blavasky'nin dediği gibi kutsal metinlerin ezoterik şifrelerini çözmede 7 anahtar kullanmamız gerekir. tekvin'de söz edilen varlıklar melek değil de fiziksel olmalı ki adem oğullarının kızları ile ilişki kursunlar ve çocukları olsun.

adem oğulları ile birleşerek bir melez ırkı doğuran tanrı oğulları kimdi? gerek tevrat'ta gerek ölü deniz'de bulunan esen kayıtları anlatıyor ki, insan oğulları kadim bir devirde bir genetik aşılanma gördüler. bu o kadar açıkça ifade edilmiştir ki bazı arkeolojik ufologlar uzaydan astronotların (tanrıların) gelip insan evrimini geliştirmek için böyle bir işlemde bulundukları olasılığı ciddi ciddi ele almışlardır. her ne kadar bu yazarlar, kendi tezlerini doğrulamak için bir takım asılsız benzetmeler ortaya atmışsa, tanrı oğullarının kim oldukları konusunda, kimse tatminkar bir çözüm getirememiştir ve binlerce sene önce, uzaydan gelen ve insandan daha gelişmiş, ancak yinede humanoid (insan türünden) olan varlıkların, insan evrimini hızlandırmak için bir genetik aşılama yapmaları modern mitoslardan da biridir. böyle bir tez doğruysa, o zaman onların insanlarla ortak bir kaynak paylaşmaları gerekir, aksi takdirde onların ne humanoid olmaları, ne de adem oğullarının kızlarından çocuk yapmaları olasılığı vardır. bu da spekülasyonlar için yeni sahalar açmaktadır, ancak bütün bunlar, tabii ki, birer varsayımdır.

kayıtlar insanı kolayca böyle bir düşünceye sevk ediyor. tanrı oğulların (beni elohim) yaratığı bu melez ırk, grek mitolojisinde titanlar'a benzer. platon'un belirtiği gibi bir "tanrı" olan poseidon yerli bir kadınla birleşerek atlas ve diğer titan kardeşlerini doğurdu. platon'a göre, atlantis'i yöneten sınıfta tanrı soyu vardı, ancak zamanla tanrı soyu insan soyuna nispeten azalmıştır ve atlantis'de bir çöküş, bir dejenerasyon başlamıştı. onlar "yüce ideallerinden sapmaya" başladıkça, sonları hazırlanmaya başlanmıştı. burada kullanılan "tanrı" sözcüğü ele alırken, unutmamak gerekir ki, farklı kültürlü bir toplumdan çevrilmiş bir terimdir. platon tek bir tanrıyı öğretirdi, küçük harf başlıklı "tanrı" sözcüğü ise büyük harf başlıklı "tanrı" ile aynı şey ifade etmez.

irk kavramları, ikinci dünya harbinden sonra tabu bir konu haline gelmiştir. ancak, materyalist bir temele dayanan ve üçüncü reich mitosunu oluşturan "herenvolk", "ırk saflığı" gibi görüşler yerine, bu kadim görüşlerde melezliğin işlendiğini görüyoruz. ancak, nuh soyu için, ırk saflığını korumak gibi adetlerin varlığı metinlerde gözükmektedir. bu, hem yafeti bir kökenden gelen ariler için, hem de sami bir kökenden gelen ibraniler için geçerli olmuştur. musevilerin ırkları dışında evlilik yapmaları tabu olduğu gibi, ariler de benzeri uygulamaları hindistan'da yürüterek kast sistemini oluşmuşlardır. en üstte ari soyundan brahminler vardı. onların diğer kastlerle evlenmeleri bir tabudu. hatta, en alt tabakayı oluşturan sudralar dokunulmazdı. bu adet de, nuh soyundan olmayan kavimlerinin varlığını ima etmektedir.

ezoterik açıdan, bedeni esas alan "ırkçılık" tezleri geçersizdir. çünkü beden ruhun bir aracıdır. reankarnasyon yolu ile ruh farklı ırklara, kültürlere enkarne olmaktadır ve böylece deneyimleri zenginleşmektedir. ancak, makro düzeyde, kitlesel açıdan ruhsal evrime paralel olarak gelişen ruha daha uyumlu bir araç sağlamak üzere insan bedeninin de bir evrimden geçirmesi söz konusudur. bu sebeple nazilerin zorla, kan dökerek empoze etmek istedikleri ırksal evrim, aslında doğal ve birazda planlı ve bilinçli (eugenics) yöntemlerle, ırk ayrımına yer vermeden ileri ki yıllarda gerçekleşecektir.

o halde, bazı kadim öğretilere göre, soyumuzda her türlü karışımdan geçen biz insanlar, aslında melez bir ırkız, ve hemen hemen her birimiz, her ırktan olanımız, tarih öncesi unutulmuş göçler sayesinde, bu sözde "tanrıların" kanını az veya çok taşımaktayız. ancak, nuh peygamberi ile ilgili kayıtlar bu tür bir aşılamayı desteklemekle birlikte, aynı zamanlarda farklı türden bir mutasyonu da kutsal kitaplarda ele alındığını görüyoruz.

" o günlerde nuh gördü ki, dünyanın ekseni eğildi, ve felaket yaklaşıyordu. o zaman ayaklarını kaldırarak dünyanın ucunda büyük babasının babası, enok'un (idris) bulunduğu yere götürdü. ve nuh acılı bir sesle üç kez haykırdı: dinle, dinle, dinle, söyle dünyada neler oluyor? yeryüzü zorlanıyor ve şiddetli bir şekilde sarsılıyor.

nuh ve nuh oğulları
genelde, insan tarihinin 10,000 sene önce biten son buzul çağın gerilemesiyle başladığı inanılır, tabii burada taş devrinden başlayan yükselişten söz ediyoruz. atlantis'in olması gerektiği çağda dünyanın büyük kısmı buzlarla örtülü olmalıydı. bu buzlar hemen hemen kanada'nın ve kuzey avrupa'nın çoğunu kapladığı gibi güney amerika'nın bazı kısımlarını örtüyordu. demek oluyor ki, dünyanın etrafında ince bir kuşak uygarlığı barındıracak durumdaydı. aslında dünyanın şimdiki durumu bundan iyi olmakla beraber yine de, onun yuvarlak oluşu ideal iklim açısından güneşi bazı yerleri fazla, bazı yerleri az ısıtmaya ve aydınlatmaya yol açıyor. ancak, buzul çağı ile ilgili bilmediğimiz birçok şey vardır. buzul çağların neden olduklarını bilim adamları saptayamamıştır. bir takın hipotezler ortaya atılmıştır. güneşte periyodik olarak ısı gücün azaldığı veya güneş sistemi zaman zaman soğuk alanlara girdiği ortaya atılmıştır. ayrıca son buzul çağında tropik iklimlerin bitki ve hayvan çeşitlerinin bulunması iklim kuşaklarının yer değiştirdiği tezini güçlendiriyor.

bilindiği gibi ibranilerin kutsal kitapları arkeoloji ve tarih açısından genelde oldukça güvenilir kaynaklar oldukları saptanmıştır. ancak kronolojik kayıtlar daha eski çağlara indikçe güvenilirliği de aynı oranda azalmaktadır. dünyanın tevrat'ta belirtildiği gibi 6000 yıl önce yaratılmadığı ve en az dört buçuk milyar yıllık ömrü olduğu artık herkes tarafından biliniyor. oysa, 1654 yılında, ussher adında bir irlandalı başpiskopos, tevrattaki verilere dayanarak yaratılışın m.ö. 4004 yılında, 26 ekim sabahı, saat dokuzda başladığını iddia etmişti. bazı metin ve hadislere dayanarak, dünyanın yaratılış süresi olan 6 günü, her günü 1,000 veya 50,000 yıl ile çarpsak yinede alınan netice tatminkar değildir. o halde, eski ibrani metinlerinin kuran'da belirtildiği gibi tahrifata uğradığı kanısına varmak mümkündür. oysa, mecazi açıdan, kuran'da da belirtildiği gibi, yaratılışın sürdüğü 6 günün, aslında farklı anlama geldiği, ilerideki bölümlerde ele alınacaktır. "gün" denildiği zaman belirli bir devreyi (bir siklüsü) tamamlayan bir süre düşünüldüğü ortaya çıkıyor. kutsal kitaplarda (kuran, incil ve bhagavad gita) bu bazen 1000 yıl olarak ifade edilmektedir ("tanrının nezrinde bir gün bin yıl gibidir"), 6 gün için daha farklı yaklaşımlar da söz konusu. bu konuyu kapsamlı olarak "siklüsler" adlı bölümde ele alınacağız.

aynı şekilde, atlantoloji açısından da, nuh tufanı m.ö. 2500 veya 3000 değilde, m.ö. 10.000 civarında olması mümkündür. bu tarihlerde, büyük olasılıkla, önce açıkladığımız gibi dev bir asteroid'ın yeryüzü ile çarpışması, ya dünyanın yörüngesini güneşe daha yakın getirmişti, veya eksenini değiştirerek yine buzul alanları yaratıp eski buzul alanın erimesine yol açmıştır. böylece, kutuplarda yer değişme iklim değişliklere de yol açması gerekir. kutuplarda buzların altında bulunan ormanları, aksi taktirde nasıl açıklarız. ilginçtir ki, gerek enok'un kitabında gerek herodotus' un mısır rahiplerinden duyduklarında ve nice eski kayıtta böyle bir eksen değişikliği olduğu açıklanıyor. mısırlı rahiplerin herodotus'a anlattıklarına göre güneş bir zaman batıdan doğuyormuş be doğuda batıyormuş ve dünya birkaç kez eksen değiştirmiş.

çarpışma yerinin büyük olasılıkla atlas okyanusunda, belki de meksika körfezinde olması okyanustaki kara parçaları volkanik patlamalar eşliğinde denizin dibine sürükledi. amerika kıtasında incelemeler oranın belirsiz bir geçmişte, büyük bir meteor yağmuruna tutulduğun göstermiştir. aynı şekilde büyük okyanusta bir zamanlar böyle bir meteor yağmuruna maruz kalmıştır. gökten gelen felaketin sonucunda atlantis kıtası batmıştı, bazı dağ tepeleri de okyanus ortasında adalar olarak kalmıştır. bir taraftan kara parçaları çökerken, başka kara parçaları yükselmeye başlamıştı, bunların arasında ant dağları, cordilleras dağları, himalayalar, pamir dağları ve kafkas dağlarını sayabiliriz. hayvan sürüleri, doğa örtüleri ve insanlar toplu olarak öldüler. insanların uygarlık anıtları yeryüzünden silindi.

o halde, insan tarihin dünya geçmişi açısından bu kadar kısa bir süre önce başlamasına şaşmamak gerekir. insanlar her şeyi yeniden başlamaları gerekirdi. bu öykünün doğru olmadığını savunanlar, platon'un belirttiği tarihten çok sonra yazı ve uygarlığın geliştiğini belirtiyorlar. ancak mevcut arkeolojik bulgulara dayanarak m.ö. 8-9 bin yıl önce konya yakınlarında çatalhöyük'te gelişmiş şehircilik olduğunu gösteriyor (10). yazının nispeten yakın tarihte gelişmesi, onun bir felaket öncesi uygarlıkta bulunmaması anlamına gelmez. yaşlı mısırlı rahip bilginin yazının unutulması konusunda verdiği açıklamalar bu konuda yeterlidir. arkeolojik buluntular, uygarlık gereçlerini, bilim ve sanatları gittikçe daha geri bir tarihe atıyor.

binlerce yıl önceki bu felaketten bir kaç insanın kurtuluşu, tarih boyunca unutulmayan bir öykünün konusu olmuştur. daha önce belirttiğimiz gibi, bu öykü dünyanın her tarafında korunmaktaydı. şüphesiz, bunun sonucu olarak diğer felaketlerde olduğu gibi, bir çok hayvanların nesli tükenmişti. bilimsel bir varsayıma göre, bu devirde (11 bin sene önce) 40 milyon hayvan aniden öldü.

nuh peygamberinin bu devirde yaşadığını varsayımına dayanarak onunu bu felakette hazırlıklı olduğu belirtiliyor. gemisinde ailesi ile birlikte hayvan neslinin seçkin çeşitlerini de almış. büyük olasılıkla, o devirde bol çeşitleri olan vahşi ve dev cüsseli hayvanlar yerine evcil hayvanların felaketten kurtulmaları, ve gelecekte insan yararına nesillerini devam etmeleri öngörülmüştü. ayrıca, kutsal metinlerde açıkca belirtilmediği halde, tarıma elverişli bitkilerin ve meyve ağaçların filizleri de taşındığını kabul edebiliriz. bu konuda bazı belirtiler vardır.

ancak, dünyanın her tarafında yaygın olan tufan mitoslara dayanarak, öyle sanıyoruz ki, dünyanın çeşitli yerlerinde başka kurtulanlar da vardı. onlar, "ikinci adem" olarak değerlendirilen nuh'tan farklı olarak hazırlıklı değillerdi. kurtulmaları genelde şans eseriydi. bu kurtulanlar arasında ad soyundan olanlar da vardı, dünyanın çeşitli yerlerinde bulunan "adem öncesi" ve tanrı soyundan aşılanmamış, aborijin ırklar da vardı. bu yüzden nuhoğulları ve ad'lar ırklarının "saflığını" korumak için türlü yöntemler aldılar, ve tarih boyunca görülen ve çeşitli kutsal kitapta yazılan (aborijin) yerlilerle ilişki yasağı sürdürüldü. ancak, bu uygulanma doğal olarak pek başarılı değildi.

1947 yıllında, ölü denize yakın kumran mağarasında bulunan rulo yazıtlar, ibrani kutsal edebiyatın en eski örneklerini oluşturuyor. bulunan bir yazıta göre haz. nuh farklı bir fiziğe sahipti. öyle ki, babası lamek onun kendi oğlu olduğunu karısı bartenoş'un yemin ve ısrarlarına rağmen inanmamıştı. haz. nuh'un "bakıcılar, kutsal olanlar veya devler" in soyundan gelmediğini ancak "meleklerden her şeyi öğrenen" büyük babası enok (haz. idris)'a danıştıktan sonra inanmıştı (11).

kumran'da bulunan bu yazıtların haz. isa'dan yüz sene önce yazıldığı dikkate alınırsa onların değeri anlaşılır. her ne kadar enok'un kitabı san augustin tarafından belirtildiği gibi kadimliğinden dolayı tahrifata uğramışsa da, kumran yazıtları ile ilginç benzerlikleri vardır. orada haz. nuh ile ilgili şunları yazılıyor: "bir süre sonra, oğlum mathusala, oğlu lamek için bir eş aldı. o ondan hamile oldu ve bir çoçuk doğurdu. o çocuğun etti kar gibi beyaz ve gül gibi kırmızıydı, saçları yün gibi beyaz ve uzun, gözleri güzeldi. gözlerini açtığı zaman evi güneş gibi aydınlat ı... ve babası lamek ondan korktu ve koşarak mathusala'ya gitti ve şöyle konuştu, ben başka çocuklara benzemeyen bir oğul doğurdum. o insan değil gibi, fakat gökyüzü meleklerinin çocuklarına benziyor. o bizden farklı bir yapıda ve hiç bir şekilde bize benzemiyor ... ve şimdi, babam sana gerçeği öğrenmek için atamız enok'a gitmeni yalvarırım, çünkü onun yurdu meleklerledir" (enok'un kitabı 105/1-6). o halde, eski kayıtlar tufanla silinen eski dünyadan, nuh ve soyu yeni bir insan prototipi olarak kurtulduğunu belirtiyor. bu soyun eski kızılderili adem oğulları ve melez dev ırk yerine beyaz ırk olduğu görülmektedir.

daha önce belirtimiz gibi, blavatsky'e göre atlantisliler dördüncü kök ırka mensuptu, üçüncü kök ırk'ta lemuryalılar'dı (mulular), her bir ırk bir felaketle yok olduğu gibi, kurtulanlar, bir sonraki ırkın atalarını oluşturup yeni bir ırk oluşturmuşlar. bizim de beşinci kök ırktan olduğumuz söylenir ve altıncı kök ırk oluşmaktadır.

tevrat'ta göre, nuh'un gemisi ararat dağında demirlendi. her ne kadar bu bize olasılık dışı gibi gelse, jeolojik kanıtlar o bölgenin bir zaman su altında olduğunu gösteriyor. civarda bol miktarda deniz fosilleri ve tuz kristalleri vardır. van göllünün tuzlu olduğu ve deniz balıkları bulunduğu bilinir. bunun dışında ararat'ın tepesinde doğru veya yanlış gemi kalıntıları bulunduğu söylenir. zaman zaman, bu parçalar incelenmek üzere indirilmişti (12). bu konuda ilginç iddialar var, çeşitli belgeler ve fotoğrafları içeren kitaplar yazıldı. keşif heyetlerinin araştırmaları düzenlendi.

bu iddiaların gerçek olup olmadığını bilmiyoruz, ancak kutsal kitaplardaki her öykünün arkasında bir gerçek payı vardır. nuh'un üç oğlu yafes, ham ve sam'dan bütün ırkların türediği inanılır. yafes'ten beyaz ırk, sam'den araplar ve ibraniler dahil olmak üzere sami ırkı, ve ham'dan kuzey afrikalılar türediği yazılır. tevrat'ta bu üç oğlun soylarını ayrıntılı olarak açıklıyor. bu soy isimleri aslında bir çoğu anadolu'da olmak üzere bir çok kavim ve halkların isimlerinden başka bir şey değildir.

bu konuda birinci asırda yazılan flavius josephus'un ibraniler tarihi ayrıntılı bilgi veriyor (13). josephus bu konuda şöyle yazıyor, "nuh'un oğulları üçtü, tufandan yüz sene önce doğan sam, yafes ve ham, [tufan'dan sonra] dağlardan vadilere ilk inip ev kuranlardandı. tufanı anımsayarak alçak arazilere inmekten büyük korku duyanları da ikna ederek önderlik yaptılar (1-4-1)". onlar biliyorlardı ki yaşlı mısırlı rahibin belirttiği gibi bir tufan olduğu zaman, dağlarda yaşayanlar kurtulur ve vadi ve ovalarda yaşayanlar silinirdi. ilginçtir ki, orta-amerika kızılderilileri, gelen ilk beyaz adamlara, piramitlerin tufandan korunmak, yükseklere tırmanmak maksadıyla yapıldığını söylemişlerdi.

josephus'un tarihi, tekvin'deki verilere dayanarak nuh oğulları için şöyle yazıyor: "nuh'un torunları anısına kurdukları devletlere kendi isimlerini verilmiştir. yafes'in yedi oğullu vardı, onlar ilk başlarda toros ve amanus (klikya) dağlarında yerleştiler, sonra asya'ya doğru tanais nehrine kadar, ve bir kolu avrupa'da kadiz [ispanyada cebelültarık'ın ağzında ve atlas okyanus kıyısında bir şehir]'a kadar yol aldı ve daha önce başkaları bulunmayan ülkelerde yerleşerek, kendi adlarını verdiler. yafes'in oğlu gomer grekler'in galata [ankara çevresinde bir kelt devleti, ayrıca fransa'da aynı halk gal'ler] dedikleri fakat o zamanlar onlar gomerliler olarak bilinirdi. magog, magogitleri kurdu, onlara grekler iskitler derlerdi. yavan ve madai'a gelince, madai'dan madianlar geldi. onlara'da grekler medes [iranlı bir kavim] derlerdi. oysa, yavan'dan iyonyalılar ve bütün yunanlılar gelmiştir. thobel, thobelitleri kurdu, onlardan da bütün iberler gelir. mosocheniler mosoch tarafından kuruldu onlara şimdi kapadokyalılar (göreme, nevşehir) denilir. halen onlarda eski adlarını gösteren mazaca (kayseri) şehri vardır. anlayana bu gösterir ki, bütün devlet bir zaman o ismi taşırdı. thiras aynı zamanda hükmettiği halklara thiraslılar derdi, ancak grekler onların adlarını trakyalılar olarak değiştirdiler. yafes'in soyundan ilk yerlileri olan devletleri adedi çoktur. gomer'in üç oğlundan aschanax, aschanakslılar gelmişdir, artık onlara grekler tarafından rhegin [güney itlaya'da]'ler denilir. aynı şekilde riphath'da riphalılar paphlagonlar [anadolu'da karadeniz kıyısında yaşayan bir topluluk] ismi türedi. grekler'in frigler (batı anadolu'da bir devlet) dedikleri thrugramma'dan türeyen thrugrammalılar'dı. yavan'ın üç oğlundan elissa, eliselilere adını verdi, onlara şimdi aioller (batı anadulu'da) denir. tharslar'dan tarsus ismi alındı, ki bu klikya'nın eski adıydı. bunun belirtisi şöyledir, onların en kayde değer şehirlerin ismi tarsus'dur bu adda theta yerine tau harfini değiştirmek suretiyle elde edilmiştir. cethimus, cethima adasını almıştır, ona şimdi kıbrıs denilir. bu nedenle ibraniler adalara ve deniz kıyılara cethima derler. kıbrıs'ta bir şehir eski adını belirtisi korumuştur, o da grekler tarafından citius denilir, fakat yerliler tarafından cithim denilir..."

"ham'ın çocukları suriye, amanus ve libanus dağlarına kadar yayıldılar... chus'tan habeşliler geldi. halen'de günümüzde onlara kendileri ve başkaları tarafından kuşit'ler denilir. mestre ismi halen mısır'da oturanlara mestre'liler olarak korunmuştur. phut libya'nın ilk yerlisiydi... grek coğrafyacılar oradaki nehrin ve yerin ismi phut'tan değiştiğini kaydetmişlerdir. şimdiki ismini mesraim'in oğullarından biri olan lybyos'tan almıştır... sabas, sabileri kurmuştur..."

"sam, nuh'un üçüncü oğlunun beş oğullu olmuştur. onlar fırat nehrinden hint okyanusa kadar olan bölge'de yerleştiler. elam pers'lerin (iran) atası olan elamlıları kurdu. ashur nineve şehrinde oturdu ve halkına assuriler dedi...arphaxad, şimdi keldani'ler denilen arphaksadlılar'ı kurdu. aram, şimdi suriyeliler fakat önceden aramiler denilen topluluğu kurdu. laud, şimdi lidyalılar (batı anadolu'da) fakat önce'den lauditler olarak bilinen devleti kurdu. aram'ın dört oğulundan uz teachonitis ve şam'ı kurdu...uz ermenistan'ı kurdu... (1-6)". josephus bundan sonra arphaxad'ın soy kütüğün inceleyerek haz. ibrahim'e kadar getiriyor. bilindiği gibi kutsal kitaplara göre, haz. ibrahim'in bir oğlundan ibraniler, diğer oğlundan araplar türemişti.

kayıtlara göre, atlantisliler nuh yönetiminde bir dağa yerleştiler. bu dağ tekvin'e göre ararat dağı, kuran ve suryani tekvin'ine göre cudi dağı ve diğer tradisyonlarda farklı dağlardı. unutmamak gerekir ki olay çok eskidir ve kulaktan ağza geçerken ve yazıtlar kopyalanırken insanlar sürekli bildiği ve onlara yakın olan yerlerin isimlerini yerleştirmeye yönelirlerdi. atlantis felaketinden diğer kurtulanlar dağlık bölgelerde yerleştiler. kafkas dağları, pireneler ve atlas dağlar onların odaklandığı yerler olduğu kanısındayız. burada yerleşmiş olan kafkasyalılar, basklar ve berberler aynı soydan geldiği anlaşılıyor.

ararat dağına yakın olan kafkas dağları büyük göçlerin başladığı bir yerdir. "beyaz" ırka batıda kokazik (kafkasyalı) denilmesi oldukça anlamlıdır. ömer büyükata'nın değerli çalışmaları (14) bu konuyu ayrıntılı bir şekilde aydınlatıyor. ona göre apas kelimesi ve yafes (japhet) ile aynıdır, hatta bask ve pelask aynı kelimenin zamanla değişmeye uğramasından kaynaklanıyor. toponymy (bölge ve yer isimleri)'e dayanarak büyükata bu göç yerleri belirtiyor. pelasklar, akdenizin grek öncesi yerlileri idi ve yunan kültürünü büyük çapta etkilemişlerdi. dünyanın en kadim dillerinden birine sahip olan basklar, atlas dağlarında yaşayan berberler ile akrabalıkları vardır. cohane'e göre berber, iber kelimesinden kaynaklanıyor(iber-iber). aynı şekilde, britanya (inglitere) ve breton (batı fransa) aynı kelime kökenindendir (britler), ve çok eski çağlarda megalit (büyük taş) inşatlar yapan gelişmiş bir iberik akımın kalıntıları inglitere, batı fransa, irlanda gibi atlas okyanus sahili ülkelerde görmek mümkündür (15). son bulgulara göre bunların sanıldığından daha eski oldukları ortaya çıkmıştır.

sekiz senelik bir araştırma sonucu kitabını yazan cohane, toponomi'e dayanarak dünyayı saran bir kadim kültür kalıntısı konusunda ilginç neticelere varmıştır. birbirinden yakın neticelerine varan büyükata ve cohane'nin çalışmaları şaşılacak benzerlikler arz ediyor. ancak, ne yazık ki batı edebiyatı, kafkasya konusunu ihmal etmektedir. roma çağında kafkasya imparatorluğa bağlı bir eyaletti, adıda aynı ispanya'nın antik adı gibi "iberia"dı. kafkasyalıların eski adı adigeler'di. başka bir değişle, ad'lardı.

atlas okyanusun sahilinde yerleşmiş olan baskların dilleri orta-amerika'da maya diline çok yakın bir benzerliği vardır. bask efsanelerine göre ataları mağaralarda saklanarak felaketten kurtulmuşlar. baskların eski bir adeti kızılderili uygarlıklarındaki gibi 20'lerle saymaktı. bu adet halen fransızların 80 rakamı 4 adet 20 ile dille getirmeleri şeklinde kalmıştır. baskların "jai alai" ismindeki top oyunları mayaların "pok-a-tok" oyunlarına benzer. kan grupları da diğer avrupalılardan farklıdır (rh negatif ve ab ve o grubu ağırlıklıdır).

baskların m.ö. 10,000 sene avrupa'yı batıdan istila eden kro-magnonların bir kalıntısı oldukları inanılır. kro-magnonların beyin kapasiteleri (1600cc) bugünkü insanlardan (1400cc) daha büyüktü. bu günkü insanlardan daha iri ve boyludular (182-195 cm.) (16). bu insanların belki en son türleri kanarya adalarında bir zamanlar yaşayan guançlardı, soylarını ispanyollar tamamen tüketildi. guançlarda ölülerini mumyalama gibi birçok kadim gelenekleri mevcuttu ve değik fiziksel özelliklere sahip oldukları söylenir. aynı şekilde peru ve paskalya adalarında yaşayan "uru" lar yakın zamanda yerliler tarafından tamamen öldürüldü. bu ada halkları günümüzün insanlarına göre iri ve boyludular.

atlas okyanusun batı sahilleri şu anda keltler adında sonradan gelme halklarla çevrilidir. bunlar iskoçyalılar, irlandalılar, galler, cornwallılar ve bretonlardır. konuştukları diller kafkas dillerine benzerlik gösterir. onların binlerce sene evvel kafkasya'dan göç ettiklerine dair efsaneleri vardır. atlas okyanusuna geldikleri zaman kendilerine benzeyen iberlerle hemen kaynaşmışlardı. keltlerin izlerini anadolu'da da bulmak mümkündür, bir zamanlar ankara yakınlarında bir galata devleti vardı (17). iskoçların çaldığı tulumun (bagpipes) ve bretonlar'ın çaldığı biniou'a benzeri müzik aleti, basklar'da ve karadeniz sahilinde kafkas soyundan olan laz'larda tulum halen çalınır.

amerika kıtasından gelen tarım ürünler çoktur. yüzlerce bitki arasında patates, domates, çilek, salatalık gibi ürünler beyaz adam gelmeden evvel amerika'da, çoğu and dağlarında yetişiyordu. soframıza kurduğumuz sebze ürünlerin yarısı amerika'ların keşfine borçluyuz. gerçekten amerikan uygarlıkların sofraları gelen ispanyollara nispeten daha zengin olduğu saptanmıştır. bu ürünlerin birçoğunun vahşi çeşitlerin bulunmaması onların çok kadim çağlardan yetiştirilip geliştirdiğini gösterir. avustralya gibi atlantis imparatorluğun ağından uzak olan ülkelerde tarımsal ürünlerin yoksunluğu darwin'in de dikkatini çekmişti.

donnelly'e göre bu ürünlerin kaynağı atlantis'ti ve o, bu ürünlerin gelişmesi gerektiği on binlerce yıllık evrimin orada gerçekleştiği kanısında. yeni dünyayı bir kenara bırakıp eski dünyada tarım ürünlerin yayıldığı başka bir bölgede de görüyoruz. edmond de molin'i aktaran ömer büyükata, "gerçekten; meyve ağaçları, dünyanın bu mümtaz derecede çeşitli meyve türlerine rastlanılmaz ... sicilya' dan daha mutlu olan kolkhide (batı kafkasya) eski bolluğundan bugün hiçbir şey kaybetmemiştir ... burada en çok göze çarpan şey meyve ağaçları arazisi olmasıdır. hatta kandül ve başka bitki bilginlerine göre kolkhide, meyve ağaçların anavatanıdır. onların kanılarına göre elma, armut, erik, kiraz, dut, kiraz badem ağaçları, frenküzümü, bağ, turp ve birçok sebze çeşitleri hep buradan, bu vadilerden etrafa yayılmış bulunduğu gibi, bu ürünler en ilkel ve en çok kendi kendine yetişir bir halde yalnız burada bulunurlar..."(18). bir varsayıma göre tufandan kurtulan bir gemi, insanoğullunun evcilleştirdiği hayvanları ve tarım için elverişli bitki ve ağaç türlerini bu bölgeye yakın bir yere taşıdı, bu gemiye nuh'un gemisi denilirdi.

türkçe'nin kızılderili dillerle benzerlikleri bilinir, bu konuda bazı araştırmalar vardır. atlantoloji ve mu konusu işleyenler arasında ile ilgili özellikle haluk cemil tanju'nun "orta-asya göçlerinde turunçderililer" (19) ve kazım mirşan'ın anlaşılması zor "akınış mekaniği, altı yarıq tiğin" (20) kitapları ilginçtir. ayrıca dr. hamit zübeyir koşay birkaç yıl basklar arasında bulunduktan sonra türkçe ve baskça arasında bir bağ kurmuştur (21). diller kısa sürelerde büyük değişikliklere uğradığı için binlerce sene evvelki durumu için bir şey söylemek zor.

norveç'li thor heyerdahl yaptığı araştırmalarında haklı bir ün kazanmıştır. "kon-tiki" (22), "aku aku" ve "polenesya'ya deniz yolları" adlı eserlerinde anlatılan, peru'dan paskalya adalarına ilkel bir deniz salında yaptığı yolculukta, eskiden böyle bir yolculuğun olasılığını kanıtlamıştı. onun gerek arkeolojik, dilbilimi ve mitolojik araştırmaları eski çağlarda beyaz adam anlamına gelen "urukehu" adında bir halkın peru uygarlığını yaratıklarını, ancak melezler ve oranın yerlileri tarafından kovulduktan veya bilinmeyen bir sebepten dolayı göç ettiklerinde, paskalya adalarına yerleştiklerini belirtmişti. urukehular sonradan paskalya ve hawaii adalarında aynı akibete uğradıktan sonra nesli yok olmuştu. yeni zelanda da aynı şekilde urewera ülkesinin dağlarında bir zamanlar turehu adında beyaz bir ırk varmış. bu ırklar and dağlarında titicaca gölü civarında yaşayan ve muhtemelen uruguay'a ismini veren "uru"larla aynı oldukları inanılyor. heyerdahl'a göre urukehuların boyları iki metre civarlarında olup, genelde kızıl saçlı ve bazen sarışındılar. gerek peru'da gerek de paskalya adasında yapılan mezar kazıları bu tezleri doğrulayan cesetler bulundu. ayrıca paskalya adasındaki dev heykellerin kafa üstleri kırmızıya boyanıyordu. paskalaya adalarında on yedinci asırda çıkan bir ayaklanmada yerliler "uzun kulaklılar" denilen bu halkı yok ettiler. kurtulan tek bir "uzun kulaklı" soyunu sürdü, ve thor hyderdahl bazıları kızıl saçlı olan ve önceden avrupalı sandığı torunları ile geçirdiği ilginç anıları kitaplarında aktarmıştır. bu kavimin adı kulaklarını uzatmak için uyguladıkları bir deformasyon yönteminden ileri geliyordu ve uzun kulak kültü, uzak doğu'da, özellikle kamboçya'daki esrarengiz anghor medeniyetine buda heykellerinde görülmektedir. paskalya adalarında bulunan yazıt örneklerindeki harf karakterleri sümer yazıtları ile hemen hemen aynı oldukları gözetilmiştir. bu çok ilginç bir olaydır, arkeologlar her zaman ki gibi açıklayamadıkları olaylar karşısında sessizliklerini korumaktadırlar.

ergenekon efsanesine göre ilk türkler demirciydi. sarp dağlarla çevrili bir arazide bulunuyorlardı. dağları eriterek ve delerek bu doğal hapisten kurtulmuşlardı, ki bu yüksek bir teknoloji anımsatıyor. çin kayıtlarına göre eski göktürkler (tükmenler) genelde kızıl kestane saçlı ve bazen sarışındı, gözleri yeşil veya maviydi. iran'daki türkmenlerde de aynı şey söz konusu. kullandıkları runik görünüşlü alfabe de düşündürücüdür. yine de, bu konuda demode ve şoven ırkçı tezleri yeniden hortlatmak amacınca değiliz, bu görüşlerimize tamamen ters düşer. diğer topluluklar gibi türkler çok karışmıştır, özellikle anadolu ve trakya türkleri. günümüzün insanı her yerde melezdir, ancak kadim çağlarda insanlar bu denli karışmamışlardı.

türk adının kökeni urukehu veya turehularla bir olabilir mi? james bailey'nin araştırmalarına göre dünyanın muhtelif yerlerinde demir mağaraları bulunur. karbon 14 testlere göre güney afrika'da bir mağara m.ö. 41.250 senesinde işleniyordu. bailey'e göre binlerce yıl önce tunç çağı denizci madencilik firmaları dünya'nın çeşitli yerlerinde demir ve başka madenler için kazı yapıyorlardı ve mağara duvarlarında "şirketlerinin logolarını" bırakıyorlardı. bunların arasında gamalı haç (svastika), haç, güneş sembolü, çifte balta, helezon ve paralel iki dalga en yaygın olanlar arasındaydı. türklerin ilk ataları ural-altay dağlarında kadim ve kayıp uygarlığın madencilik kolonisi olabilir mi? felaket geldiğinde ondan kurtulanlar arasında olup, yeni yurtları orta asya'da yayılmış olabilirler mi? yoksa, yafes oğullarının bir kolları mı idiler? tanrıçaları "turan" olan ve troya'dan (truva, tür-va ?) etrurya'ya (itlaya/tyrhenia) göç ettikleri söylenen ve şehirleri tarkon tarafından kurulan etrüskler (e-türk ?) ve ile bir bağlantıları var mıydı?

bir denizci halkı olan etrüsklerin anadolu'dan geldiklerini ve lidya'dan giden bir koloni oldukları herodotus tarafından kaydedildiği halde, günümüzde bu ihtiyatla karşılanır. her ne kadar lidyalıların baştanrıları tarku adına taşıyorsa, halikarnaslı diyonysos iki toplumun arasındaki farkları işaret etmişti. heykel ve resimlerindeki çekik gözlü moğul-kokazoid figürler, at, şavaş ve güreş motifleri bir türk köken tezine yol açmıştı, ancak bunu kanıtlayacak ciddi delil olmadığı gibi, dilleri de henüz çözülememiştir. ayrıca türklerin kökeni en az etrüsklerin kökeni kadar çözülmemiştir. elli yıl önceye kadar, batı'da türklere belirli bir hüviyet tanınırken ve sümeroloji ile ilgili kitapların çoğunda sümerlerin turan asıllı olduğunu yazarken, günümüzde türklerin adeta kökleri olmadığı yolundaki görüşler yaygındır. ancak, bundan alınmamak gerekir, çünkü varsayımcılığa karşı olan bu akım, diğer toplumları da aynı işleme tabi tutuyor.

bir iddiaya göre lidyalıların bir kolu italyaya giderken, diğer bir kolu klikya'ya (güney doğu anadolu) giderek toroslara ve tarsus şehrine adlarını vermişler, onlara trakheiotlar denilirdi ve adları trakyalılara benzerlik arz eder. diğer bir kolu da ispanya'ya giderek tartessus (eski ahit'te tarşiş) ismini vermiş, ancak tartessus'un çok eski olduğu, kökenleri taş devrine uzandığı anlaşılıyor.

her ne kadar italya'da turin ve torino gibi bir sürü ilginç şehir isimi varsa ve roma ve romulus efsanesi, asena efsanesine şaşılacak benzerliği varsa. tabii ki, şüpheli bir yöntem olan toponymy'e (yer isimleri) dayanarak ve şoven duygulara kapılarak böyle bir sonuca varmak, bu konuda spekülatif bir varsayımı ileri sürmekten öteye gitmez. daha somut sonuçlara varmak uzmanların işidir. ama bazı ilginç bağlantılara işaret etmekten kendimizi alıkoyamıyoruz.

örneğin, isviçre'de zurih kentinin eski adı turikon idi ve civarında ona benzer yer adları da varmış. donelly şöyle yazıyor "strabo (m.ö. 63 - m.s. 21) turduli ve turdetaniler konusunda şöyle diyor "bütün iberler arasında en bilgili bunlardır; onlar yazı sanatı kullanıyorlar; eski tarih anılarını kaydeden kitapları var, ayrıca altı bin senelik bir geçmişleri olduğunu iddia ettikleri şiir ve şiir olarak yazılmış kanunları var". ayrıca, eski mısır kayıtlarına göre, anadolu sahil halkları denizciydi ve korsanlık yaparlardı. onlara tukrianlar denilirdi. altı topluluğun birliğinden oluşmuş bu halklar ramses iii ile savaşmışlardı ve aralarında tokhariler ve thekerler de vardı. onlarla lübnan'ın kadim ve esrarengiz şehri tyre ile bağlantı kuranlar var. gerek tyre, gerekse de tartessus denizcilerin barındığı liman şehirleriydi.

sahara çölünde yaşayan tuaregler de atlantis ile bağlantıları olduğu varsayılmıştır. peter kolosimo "timeless earth" kitabında şöyle yazıyor "comte de charencey (1832-1916) `histoire légendaire de la nouvelle-espagne'adlı kitabında "berber, tamaçek (tuareglerin dili), euzkara (baskların dili) ve kadim gal dilinde bazı sözler kesinlikle kuzey ve güney amerikadaki kızılderili dillerine akrabalığı vardır" (23). vahşi çöl hayatına dönüşmüş, kendine özgü katı kuralları olan ve pek konuşmayan tuargeler'in çok eski finike kökenli yazıları ve alfabeleri vardır. erkeklerin yüzlerini örttüğü ve asillerin daima mavi giydikleri bu toplum, bir zamanlar çölün hakimleriydi. bir zamanlar sahara çölünde büyük bir göl vardı, libya'da çok eski, esrarengiz şehir kalıntılarının duvar resimleri o zamanın zengin bitki örtüsüne ve hayvan çeşitlerine şahittir.

tevrat'ta göre kral nemrud, babil kulesini inşa etmesinden önce insanlar tek bir dil konuşurmuş ancak onun yıkımı ile birden herkes farklı bir dilde konuşmaya başlamış ve birbirini anlamamaya başlamıştır. batıda konuşulan diller genelde üç büyük gruba ayrılır: hint-avrupalı diller grubu, sami diller grubu ve ural-altay / finno-ugarik, turan diller grubu. bazı dil bilimciler (diffusionist) bütün dillerin ortak bir dilden geldiği kanısındalar, ancak bu tez halen tartışmalı olmakla beraber pek rağbet görmez.

atlantis, batık bir kıta ve uygarlık

antik uygarlıklarla ilgili akademik programların dışında çalışmalar yapan araştırmacılarla bilimadamları arasında zaman zaman büyük görüş ayrılıkları olmakla birlikte birbirinden bağımsız gibi görünen bu çalışmaların nihai sonuca varmada hızlandırıcı etki yaptıkları şüphesizdir.

m.ö. 421 yılında sokrates'in evindeki bir felsefe sohbetinde atinalı devlet adamı kristias, dedesi dropides'in kendisine naklettiği efsaneyi hikaye eder. hikayeyi dede dropides'e nakleden ünlü yunanlı şair solon'dur. solon'un gösterdiği kaynak ise mısır'da bulunduğu dönemde tanıştığı mısırlı bir keşiştir ve keşiş'e göre atlantis 'e ilişkin olaylar m.ö. 9000 yılında gerçekleşmiştir.

plutarkhos'a göre sais şehrinde solon'a ders veren rahibin adı sonchis idi. iskenderiyeli clemens'e göre bu aynı zamanda pythagoras'a ders veren mısırlı rahibin adı.

platon'un hem kritias, hem de solon'la akrabalığı vardı. ayrıca, kendisi de mısır'ı ziyaret ederek birkaç yıl kalmış ve inisiye olmuştu. onun için, bazı atlantologlar onun atlantis konusunu yazmadan önce, bu konuda bilgileri topladığı fikrindeler.

kur'an'da "ad kavmi" diye de geçer, ad-land; ad ülkesi demektir. kimi araştırmacılar ibranice'deki, ilk insanı belirten ve adama sözcüğünden gelen "adem", sanskrit dilinde ilk, başlama anlamına gelen ve aryenler'in ilk konuşan insan türüne verdikleri ad olan "ad-i", frigler'in "attis", kafkasyalılar'ın "adige", polinezyada'daki "atea", truva öyküsündeki "ate", aztek mitolosindeki "atzlan" (ada) ve türkçe'deki "ad", "ada", "ata" (pek çok dilde baba anlamına gelir) sözcükleri ile "ad" kavminin adı arasında etimolojik bir bağlantı olabileceğini düşünmektedir.

iii. ramses [değiştir]iii. ramses'in yazdırdığı yazılarda atlantislilerin büyük su dairesi üzerindeki kara parçasından ve adalardan dünyanın ucundan, dokuzuncu kuşaktan geldikleri anlatılıyor. 9. kuşak da eski mısır, yunan ve roma'da kullanılan coğrafi bölümlere göre 52. ila 57. kuzey enlemleri arasında kalan bölgedir.

ünlü tarihçi renan ise oldukça şaşırtıcı bir şekilse mısır sanatının gençlik dönemi olmadığı iddiasında bulunarak mısır uygarlığı ile ilgili şüphelerini şöyle dile getiriyordu:

mısır, sanki bu ülke gençlik dönemini hiç yaşamamış gibi, daha başlangıçta olgun, yaşlı ve mitolojik ve kahramanlık çağlarından tamamen yoksun gibi görünmektedir. mısır uygarlığının bebeklik çağı ve sanatının da kadim dönemi yoktur. mısır uygarlığı daha o zaman olgundu.

heredot da şaşırtıcı bir şekilde, 'euterpe' adlı eserinde mısır rahiplerinin yazılı tarihinin kendi zamanından 12 bin yıl öncesine kadar gittiğini belirliyor. yani atlantis'in batışına kadar.

5400 yıl önce, mısır'daki siyen(aswan) kenti tam olarak yengeç dönencesi'nin altına rastladığı dönemde inşa edilmiş olan siyen duvarları, tam güneşin gündönümü anında, öğle vakti, güneş komple bir disk halinde bu duvarların üzerinden yansırken görülürdü. günümüzde, avrupa'nın bütün bilim adamları bir araya gelseler bunun bir benzerini yapamazlar diyor tarihçi keneally tanrının kitabı adlı eserinde.

amerikalı araştırmacı robert sarmast platonun ünlü diyalogları critias ve timaeus'da ifade ettiği yaklaşık 50 fiziksel işaretten yola çıkarak çalışmalarını kıbrıs yayı ve levantine havzası olarak tarif edilen doğu akdeniz kıyılarına kaydırdı. bölge ile ilgili olarak amerika ulusal okyanus ve atmosfer idaresi'nin (noaa) hazırlamış olduğu haritalardan ve veritabanlarından faydalanan sarmast bu bilgilerin yeterli olmadığını görünce dünyaca ünlü jeofizikçi dr. john k. hall ile işbirliğine gitti. dr. hall, sarmast'a 1980 li yıllarda bir rus petrol gemisi tarafından doğu akdeniz'de deniz tabanından toplanan dijital verileri iletti. noaa ve dr. hall dan gelen verileri birleştiren sarmast bölgenin 3 boyutlu ve bathymetric (derinlik ölçü birimi) haritalarını çıkarttı. sarmast'a göre atlantis kıbrıs, suriye arasında idi ve batan kıtanın en üst noktası ise bugünkü kıbrıs'tı.

sarmast discovery of atlantis isimli ünlü eserinde atlantis'in bu bölgede olmasını güçlendiren bulguları ve nedenlerini açıkladı.

atlas okyanus'u birçok volkanik hareketlerin sık sık yer aldığı bir yerdir. 1957'de yanar dağlar eşliğinde yeni bir ada azorların yakınlarında ortaya çıktı.

526 yılında antakya'da 250.000 kişi, 1042 yılında tebriz, iran'da 40.000 kişi, 1556'da çin'de 830.000 kişi, 1908'de messina, sicilya'da 200.000 kişi, 1923 tokyo civarlarında 200.000 kişi ve 1976'da çin'de 700.000 kişi şiddetli depremlerle hayatlarını kayıp ettiler. sellere gelince çin'de 1887'de huang ho nehrin taşıması en az iki milyon insanın ölümüne yol açtı. aynı nehrin 1931'de taşması 4 milyon insanın ölümüne yol açtı.

buzul çağ [değiştir]aaar. f. walworth ve g. w. sjostrom'e göre son buzul çağında su seviyesinin düşük olması atlantis'in varlığı için yeterli bir sebeptir. bu iki araştırmacıların geniş bir araştırmaya dayanan tezlerine göre periyodik gelen zincir volkanik patlamaları dünyanın geçmişinde uzun buzul çağlar yaratmıştır. bazı jeolojik izlere göre buzlar bütün kıtaları kaplamıştır, su seviyeler inip yükselmiştir. halen güncelliğini kazanan ve donelly tarafından ortaya atılan bir teze göre, atlantis'in batması ile daha önce onun yüksek dağları tarafından engellenen sıcak gulf stream akıntısı kuzey avrupa'ya ulaşarak buzların erimesine yol açmıştı. halen yolunda devam eden bu sıcak su akımı avrupa'nın ısısını bulunduğu enleme rağmen ılımlı tutmaktadır. oysa, aynı enlemde bulunan rusya'daki şehirler çok daha soğuk iklimlere sahiptir.

kuzey sibirya'da buzlar altında on binlerce donmuş mamut cesetleri vardır. geçen asır sonlarında bu mamutlar'dan en az 20.000 çok iyi durumda fil dişi çıkartılarak piyasaya sürüldüğü kaydedildi. bu mamutların toplu bir felakete kurban oldukları ortadadır. ani bir donmadan ölen bu mamutlardan bazıların ağızlarında halen yemekte oldukları otlar bulunduğu görülmüştür. karbon 14 testleri onların yaklaşık 12,000 sene evvel öldüklerini gösteriyor. profesör frank c. hibben'e göre son buz çağın sonuna gelen bu devrede sadece kuzey amerika'da 40 milyon hayvan ölmüştü. amerika'da niagara şelalelerin 12.500 yıl evvel meydana geldiği hesaplanmıştır. cordilleras dağları yaklaşık 10,000 sene evvel meydana geldiler. karbon 14 testlere göre şu anda bermuda civarlarında deniz altında olan geniş bir bölgede 11,000 sene önce sedir ormanları vardı. aynı şekilde ingiltere'ye yakın kuzey denizi, irlanda ve grönland yakınlarında deniz diplerinde binlerce sene önce denizin dibini boylamış ormanlar görülür. olayların çoğu atlantis'in batış tarihine uymaktadır.

kutsal kitaplarda atlantis [değiştir]1947 yıllında, ölü denize yakın kumran mağrasında bulunan rulo yazıtlar, ibrani kutsal edebiyatın en eski örneklerini oluşturur. bulunan bir yazıta göre hz. nuh farklı bir fiziğe sahipti. öyle ki, babası lamek onun kendi oğlu olduğunu karısı bartenoş'un yemin ve ısrarlarına rağmen inanmamıştı. hz. nuh'un "bakıcılar, kutsal olanlar veya devler" in soyundan gelmediğini ancak meleklerden her şeyi öğrenen" büyükbabası enok (hz. idris)'a danıştıktan sonra inanmıştı.

kitabi mukaddes'te (eski ahit ve yeni ahit / incil) enok kitabından yer yer söz edilir. asırlardır saklanan ve kutsal metinler külliyatından çıkarılan bu kitabın iki farklı nüshası vardır, biri yakın zamanlarda bir rus manastırında bulunarak slavonik dilde muhafaza edilmiştir. adı enok'un (hz. idris) sırlar kitabıdır. bu kitapta enok'un tanrı tarafından göğe kaldırıldıktan sonra cennet ve cehennem katlarında gördüklerini ve sonradan 360 kitap yazdığını anlatmaktadır. ikinci ve çok daha uzun kitap ise enok'un kitabıdır. burada nefilimlerin devler olduklarını ve tufandan önceki çöküş devrinde onların insanoğlunun yiyeceklerini tükettiklerini ve bunlar da yetmediğinde insanları yediklerini yazıyor. bu kitapta, bu çeşit atıflar, dini çevreleri rahatsız etmişti (san augustine tanrının şehri) ve bu kitabın eski ahit külliyatından çıkarılmasına, 1772 yılında james bruce tarafından bir habeş manastırında bulunana dek, yüzyıllardır ortandan kayıp olmasına sebep vermiştir.