afşar timuçin şiirleri listesi

iyileşmez çocukluğum yüzündendir
bu dalgalar arasında gidip gelişim
bilge ve güngörmüş martılarla
benim işim sevinç aşk bana göre
hele gün başladı mı sancılanmaya
başıma gelenlerin hemen hepsi
iyileşmez çocukluğum yüzündendir

iyileşmez çocukluğum yüzündendir
ölü resimleri gibi solgun yüzler karşısında
duyarsız kalışım hatta inatla susuşum
boş tutkuların anlamsız korkuların
kirli yağmur suları gibi biriktiği
akşamlardan güle oymaya geçişim
iyileşmez çocukluğum yüzündendir

iyileşmez çocukluğum yüzündendir
dağların ve denizlerin durmadan devinişi
beni çağırması bütün uzakların
birdenbire rüzgarlarla uzaylara açılışım
her şeyimin birden maviye kesmesi
iyileşmez çocukluğum yüzündendir

baba kar çok olunca balkonda
çıkıp kardan adam yapalım mı
(iyi giyiniriz üşümeyiz)
ama ya kar tutmazsa

eskiden yapmıştık
havuç oturtmuştuk burnuna
burnuna gene havuç oturtalım mı
süpürge verelim mi eline gene
bir güzel süpürsün mü karları

kardan adamın başına koyalım mı şapkanı
baba kar yağıyor
dağlara çıkıp biz de kayalım mı
dağlar uzak olsun gideriz baba

neden gülmüyorsun neden dağlara gitmiyoruz
neden kardan adam yapmıyoruz eskisi gibi
neden hep düşünüyorsun neyi kimi
baba çıkıp kartopu oynayalım mı
(iyi giyiniriz üşümeyiz)

ölümün üstüne sünger çekin
yaşayandan başkası bilmez yaşadığını
ölümü zambaklarla süslemeyin
giden aldı götürdü yanlışını

geriye umut kalmış gibi
acıyı anılarla beslemeyin
vazoya dün koyduğunuz çiçeği
kısaca her şeyiyle aştığınız gerçeği
ölü resimleriyle süslemeyin

yalnızlığa o kadar gücenmeyin
saplanmayın bilgi kitaplarına
çaresiz kalanı da anlayın
sıradan sevinçleri küçük duyarlıkları
akşamcılıkları hoş karşılayın

sakın ölüme geç kalmayın
kızmayın çanları erken çalana
ölü evlerinde toplanmayın
hele yaşadıysanız hiç korkmayın
ölüm el sürmez yaşayana

baba nisan yağmurları bir panayır türküsüdür
birazdan güneş açınca verecekler oyuncaklarımızı
baba savaş olmasın savaş çıkarsa
kirletirler göklerimizi yırtarlar uçurtmalarımızı
baba savaş patlarsa en çok bize kızacaklar
ağabeylerimiz kıracak çelimsiz bacaklarımızı
bilyalarımızı ezecek tanklar düşlerimizi dövecek toplar
çamurlara bulayacaklar nisan yağmurlarımızı
güneşlerimizi ve aylarımızı söndürecekler
kendi çocuklarına götürecekler belki de portakallarımızı
baba onlar da çocuktur onlar da kuş dili bilir
kuş dalı gözünden anlar dal kuşu tüyünden tanır
rüzgarlardan rüzgarlara yıkım gelmez hiçbir zaman
o çocuklar o portakalları ölür de yemez

çocuk olmak sana iyi gidiyor
hep bu sularda bu bulutlarla oyna
hep üstünü ıslat hep kirlet ellerini
ayakkabın iki günde delinsin
bir rüzgar kesinliği gibi geç sokaklardan

eskidikçe eskiyor sevinç de kaygı da
gözünden sakın sevincini
kaygılarını iyi koru
sakla şimdi oyuncak sandığında
dağda kümelenen karı güne sızan acıyı
beni unuturken sakın öldürme
yüreğime işlediğin yedi renk sancıyı

hep böyle çocuk ol incecik saçlarınla
gözlerin hep denizlere benzesin
çaresizliğin bile güzel olsun
güzel olmak çok yaraşıyor sana

onlar savaşçıdırlar içlerinde
gökleri yeni baştan kurarlar

böyle çıkma gece vakti balkona
havalar soğudu üşümesin ayakların
acıya salıverme kendini bir çırpıda

sonumuz nasıl olacak diye yorma kafanı
umutsuzluğa kapılma gelip geçenlere bak
umutsuzluk suçunu işlemek bize yasak