tanışalı 2 seneyi geçmişti, her gün buluşuyorduk, artık ailelerimiz de öğrenmişti, kızarlar diye çok korkmuştuk ama onlar da karşı çıkmamışlardı, ben ona o kadar bağlanmıştım ki, bir an bile onsuz olmayı düşünemiyordum, onsuz olmayı düşünmeye cesaret edemiyordum. liseden çıktım, son sınıftaydım, her zamanki gibi aynı yerde buluşacaktık. hiç böyle yapmazdı, gelmedi, cebini arıyordum çalıyordu ancak açmıyordu benim içimde büyük bir korku vardı, anlatılmaz bir korku...
akşama doğru telefonum çaldı, ela'nın çok yakın bir kız arkadaşı berkay sana ait bir emanet var bende gel al dedi, ben onun ne olduğunu anlamadan gittim, bir mektup verdi bana aldım. bunu bana ela verdi, sana vermemi istedi, çok üzgündü, ağlıyordu berkay, bir derdi var onunla konuş, ben konuşmaya çalıştım bir şey söylemedi dedi.
çok korktum, ne olduğunu anlamadım, mektubu okumak aklıma gelmedi, o an şoktaydım, acaba ne oldu diye evine gittim kimse yoktu, babaannesine gittim, babaannesi, bana ağlayarak ela intihar etti, hastaneye kaldırdılar dedi.
ben yere serildim, dizlerimin bağı çözüldü, kendimi toparlayıp hastanenin ismini öğrenip gittim, annesi ve babasını gördüm, ağlıyorlardı. annesi oğlum o seni çok seviyordu, niye böyle bir delilik yaptı dedi, ben durumunu soracakken onu kaybettiklerini söyledik, onlarda ayakta duramıyorlardı, perişanlardı, ağlıyorlardı benim gibi.
benim hayallerim yıkıldı, hayatımın aşkını kaybetmiştim, çok büyük bir boşluktaydım, ne yapacağımı bilmiyordum, nereye gideceğimi bilmeden çıktım dışarıya bir banka oturdum, elimi cebime attım ve mektup aklıma geldi.
mektupta şöyle yazıyordu;
aşkım ne olur ağlama, sen benim her şeyimsin, ağlama dayanamam evet sen bunu okuduğunda bensiz olacaksın ama ben hep seninleyim bunu unutma, sana layık biri olamadım, hatırlıyor musun sen bundan 2 ay önce bir haftalığına yoktun, bir hafta görüşmedik, ben o zaman seni üzecek bir şey yaptım. kızma bana bir başkası ile tanıştım, beni evine davet etti, gittim, senden habersiz gitmeseydim ama gittim. bana ne yaptığını bilmiyorum ama uyandığımda yanımda sen yoktun o vardı, ağladım, sana belli etmemeye çalıştım ama ben seni aldattım. istemeyerek, söyleyecektim ama beni bırakmandan korktum, söylemedim, ben bir delilik yaptım aşkım kendime kıydım bile bile, seni seve seve, senin yıkılacağını bile bile kıydım ama aşkım sana olan sevgim hiç bitmeyecek, ne bu dünya da ne cennette, ne cehennemde, ben seni hep seveceğim, bebek gibi senden istediğim beni hatırla demiyorum ama beni unutma, başkalarını sev aşkım, ne olur birtanem üzülme, ne olur ağlama. aşkım ailem bilmesine ne olur.
onu kaybettim aradan 2 ay geçti, ondan sonra çok ölmeyi istedim, kalkıştım, kimdi bu çocuk bulamadım, çok çaresizim, ben yaşamak istemiyorum, ben hayattan soğumuştum... ama hala mecburen yaşıyoruz...